1. Francja i pierwsze widoki w miasteczku.
2. Plac w centrum Metz
3. Wnętrze jednego z kościołów w Metz
Rankiem 52 dnia podniosłem się ze ścierniska i brudny oraz spragniony ruszyłem w stronę Metz. Może ruszyłem, to za dużo powiedziane, w każdym bądź razie przesuwałem się jakoś do przodu. Niedziela, peryferia Francji. Nie ma sklepów ani gastronomii. Jak zwykle (?) w takich chwilach zaczynają dziać się cuda. Dzięki nim doszedłem do Metz, do ostatniego polskiego księdza jakiego spotkałem na parafii, na swojej trasie. Pomagał i kusił. – Co się Pan tak męczy? Może wystarczy tylko do Vezelay? - Ale ja konsumowałem pyszny polski żurek i trwałem w swoim zamiarze prawie jak buldog, który gdy raz się czegoś uchwyci, to nie puści, żeby nie wiem co. Wieczorem poszedłem na mszę. Odżyłem przy śpiewie Francuzów. Wreszcie piękno i lekkość w miejsce niemieckiej dostojności ???? Żałowałem tylko, że nie mogę pójść wieczorem na miasto. Jakaś taka tam, niezapomniana atmosfera była…
Całość relacji w książce(link zewnętrzny)
