Wolność i godność czy bezpieczeństwo i kontrola?

    Dzień dobry,

    przypominamy, że 13 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 24 listopada 2017 roku o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania wykorzystywaniu sektora finansowego do wyłudzeń skarbowych.

    Na podstawie ustawy Szef KAS (Krajowej Administracji Skarbowej) może zlecić każdemu bankowi i SKOKowi natychmiastowe zablokowanie rachunku przedsiębiorcy na okres 72 godzin (bez sobót i dni wolnych od pracy). Możliwe jest przedłużenie blokady na okres do 3 miesięcy. Blokada (całego rachunku lub do określonej kwoty) uniemożliwi wykonanie jakichkolwiek operacji obciążających, takich jak przelewy, transakcje kartowe, spłaty kredytów czy wypłata gotówki.

    Zgodnie z nową regulacją, bank lub SKOK w żadnym wypadku nie może informować przedsiębiorcy o samym fakcie blokady, jej przyczynach, okresie, etc. Informacje o blokadzie przekazuje wyłącznie Szef KAS.

    (...)

    Z pozdrowieniami
    Zespół ...

*****

Taką informację otrzymali pocztą elektroniczną klienci banku. Wynika z tego, że posłowie uchwalili ustawę mającą chronić skarb państwa, poprzez zabezpieczanie potencjalnych należności z kont przedsiębiorców. Chodzi o finansowe bezpieczeństwo państwa, o jego dochody.

Jednak rozwiązanie polegające na tym, że szef instytucji państwowej może zamknąć dowolnemu przedsiębiorcy rachunek na podstawie PODEJRZEŃ, że ów rachunek może być jakoś wykorzystany do unikania płatności Skarbowi Państwa, wydaje się iść za daleko.

Bank prowadzący konto tego przedsiębiorcy nawet nie ma prawa go poinformować o tym fakcie. Wszystko dobrze, gdy dotyczyć to będzie przestępcy wyłudzającego jakieś pieniądze od Skarbu Państwa czy dokonującego nielegalnych transakcji.

Chodzi o to, że wprowadzając takie rozwiązania czynimy ZAŁOŻENIE, że osoby sprawujące władzę w przyszłości będą zawsze kierować się ostrożnością, rzetelnością, bezstronnością i fachowością. Powstaje pytanie o przesłanki do takiego założenia. Wydaje się, że prawidłowe jest założenie PRZECIWNE, takie mianowicie, że osoby sprawujące władzę w przyszłości MOGĄ wykazać się prywatą, nierzetelnością, niefachowością, interesownością czy podatnością na wpływy polityczne.

Z tych dwóch założeń rodzą się dwie odrębne strategie tworzenia prawa i dwie odrębne praktyki. Jedna z nich przekazuje władzy coraz więcej uprawnień w zasadzie bez ograniczeń, bo zakłada, że władza te uprawnienia wykorzysta tylko dla dobra ogółu.

Druga strategia sprowadza się do tworzenia przeszkód władzy w gromadzeniu uprawnień, dąży do poszerzania uprawnień i zabezpieczeń dla obywatela, bo jeśli władza będzie rzetelna, to sobie poradzi, a jeśli nie, to właśnie obywatela trzeba zabezpieczać przed drapieżnością albo bezmyślnością władzy. Niedawny przypadek Tomasza Komendy, który po odbyciu kary 18 lat więzienia został uniewinniony na wniosek prokuratury, nakazywałby raczej stosowanie tego drugiego podejścia.

Rzecz w tym, czy obywatele mają cokolwiek do powiedzenia w tych sprawach. Wydaje się, że nie. Nie są one i nie były przedmiotem dyskusji wyborczych czy sporów partyjnych. Te mają za przedmiot najczęściej dostojne acz enigmatyczne wstawanie z kolan i temu podobne wartości, plus jakaś licytacja, kto więcej komu rozda. Tymczasem, bez korzystania z opinii obywateli, wre praca nad ich bezpieczeństwem.

Złośliwi powiedzą, ze najbezpieczniej mają świnie zamknięte w boksach. Dostają jeść, ochronę, opiekę medyczną i tak dalej. Taki dzik w porównaniu z nimi ma fatalne życie. Oczywiście do momentu, kiedy ktoś rzuci hasło, że już czas na ubój. Dzika też można zabić, ale trzeba się natrudzić i skutek nie zawsze pewny. Tuczniki pójdą równo w szeregu.

To obraz przesadzony. Ale czy nie powinniśmy stawiać pytań o granice ingerencji funkcjonariuszy państwa w życie obywateli? Czy każde takie pytanie jest niewłaściwe?