Przemoc jest jądrem zła. Wiemy to od biskupa białostockiego, który pospieszył, ze słowem do wiernych. Wiemy to od redaktora Terlikowskiego, którego żarliwa katolicka wiara i postawa jednych zachwycają, innych irytują. Wiemy to od szeregu kaznodziei i całego nauczania kościoła, który w swej dobroci i mądrości poucza niezmiennie wiernych "Zło dobrem zwyciężaj", co przekłada się na proste: bądź grzeczny - nie stosuj przemocy nawet, gdy ktoś przeciw tobie ją stosuje.
O tym, że przemoc jest zła dowiadujemy się także z zupełnie innej strony, ze źródeł liberalnych i postępowych. Niezliczonej ilości gwiazd ekranu i łam mediów. Także od polityków, którzy w poczuciu powagi oznajmiają, że dla przemocy nie będzie tolerancji.
Ten sojusz kościoła, a przynajmniej większej jego, światlejszej, części, środowisk lewicowych i postępowych obyczajowo, politycznych i instytucjonalnych pozwala z optymizmem patrzeć w przyszłość wolną od zjawiska przemocy. Błękitna linia, przemoc w rodzinach, w których mężczyźni katują swoje żony. Przemoc psychiczna, gdzie mąż latami zadręcza żonę, prześladując ją poniżającymi określeniami, pretensjami, roszczeniami, agresją słowną i emocjonalną. "Pięć, dziesięć razy dziennie. Awantura. O wszystko. Wyzywanie od najgorszych, najsłabszych, najbardziej dennych. Poszturchiwania. Przeszukania portfela, wydzielanie pieniędzy." - pisze Gazeta Wyborcza - LINK Należy do końca wyzwolić kobiety spod przemocy mężczyzn.
Przemoc to przemaganie woli drugiego człowieka, który ma prawo do wolności i niezależności. Do życia tak jak chce. Do wypowiadania w wolny sposób swoich poglądów. Który zasługuje na szacunek i ochronę szczególnie wtedy, gdy jest w mniejszości, gdy silniejsza strona chce przeciw niemu zwrócić swoją przemoc.
I również dzieci. One przecież są tak często obiektem przemocy. Nie tylko klapsa, ale też zmuszania do tego, czego robić nie chcą, na co wcale się nie decydują. Szczęściem dzieci coraz bardziej wyzwalane są spod przemocy rodziców. Państwo ze swoimi agendami i odpowiednio wytrenowanymi urzędnikami przygląda się bacznie i reaguje, u nas jeszcze opornie, na wszelkie przejawy przemocy wobec dziecka, nawet intelektualnej.
Dziecko też powinno być wolne w swoich wyborach. W wyborze pozycji seksualnej, w której chce współżyć. W wyborze partnera, czy będzie to 7 letni równieśnik, czy 47 letni prezydent miasta. Czy wreszcie chce być chłopczykiem, dziewczynką czy może zwierzątkiem lub czymś pomiędzy - niebinarnie tak. Prawdziwie postępowe państwo zapewnia takiemu dziecku ochronę przed rodzicami i darmowe zabiegi medyczne zmieniające jego ciało i psychikę.
Wolni od przemocy, wolni od kultury, która też jest formą przemocy narzucającą ludziom formy, których sami nie wybierali, ludzie staną się (i stają się) coraz szczęśliwsi, jak wikary w Kotuniu, który wyzwolony z przemocy przez Kościół Katolicki wszedł do swojej kwatery, zarzucił sznur, włożył weń głowę i... skoczył. Jego ciało prawdopodobnie zachowywało się dokładnie jak ciało bohatera w ostatniej scenie powieści Aldousa Huxleya "Nowy wspaniały świat", lekko odchylało się w lewo, to prawo, w lewo... potem znów w prawo...
