Jak tak się patrzy w internet to zdaje się człowiekowi, kiedy czyta te optymistyczne wieści, że ci co rządzą mają wielkie, wręcz ogromne poparcie społeczne dla swoich działań. Nic bardziej mylnego, wirtualna rzeczywistość może i wygląda prawdziwie, ale jest to jedynie kolorowa fasada wsparta klakierami. Motyw stary jak świat znany doskonale z dawnych teatrów, kiedy to marna sztuka miała nie schodzić z afiszów.
Kiedy więc premier Morawiecki ogłosił, że Norwegia ma się z nami dzielić wydobytym przez siebie gazem, zatrzepotałem ze zdziwienia oczami, bo przecież jak świat światem gospodarka jest niczym grabie gospodarza, które grabią wyłącznie do siebie. Podobnie jest i w polityce, nad którą pieczę sprawuje diabeł z woli człowieka; Tak więc, kiedy premier powiedział publicznie, że Oslo powinno nam oddać część gazu który wydobędą, i to za darmo pomyślałem sobie: facet zwariował - dając w ten sposób podstawę do stwierdzenia dlaczego jest tak źle nad Wisłą, mimo że rozpowiadają iż jest wręcz przeciwnie. Pomijam tutaj oczywiście te fragmenty, które dyskwalifikują premiera jak człowieka, który jest oddany pracy na rzecz narodu, bo skłamałbym ostro gdybym napisał iż takim jest, bo nie jest.
Dowodzą tego dobitnie ostatnie wynurzenie rzecznika naszego rządu, który zapowiedział, że Polska w ramach zapewne chrześcijańskiego obowiązku, bo przecież nie logiki politycznej czy gospodarczej podzieli się z Niemcami, w razie jaki im się energetycznie noga podwinie, własnymi rezerwami gazowymi, których sami mamy przecież niewiele.
"Warszawa nie zamierza „siąść na krześle, odwrócić się do ściany i powiedzieć nie dam, mało mam”
Tak więc w chwili energetycznego upadku odwiecznego naszego wroga już mu zapodajemy publicznie, że go uściskamy serdecznie pomagając mu w biedzie, ten zaś w odpowiedzi ogłosi zapewne w swojej prasie jaki to porządny jest ten naród polski, pokazując nam oczywiście za plecami tradycyjnego wała, którym dalej antypolsko ryć będzie.
Co chcemy osiągnąć takimi działaniami? Ktoś wie?
