Wcale nie jestem przekonany, jak niektórzy wypowiadający się w mediach, o racjonalności Polaków, która przejawia się w reakcji na pandemię. Odróżniłbym tu racjonalność w węższym sensie, czyli inteligencję w sensie poznawczym od racjonalności w sensie szerszym czyli polegającej na połączeniu czynnika poznawczego z czynnikiem emocjonalno-uczuciowym.
Część ludzi reaguje powodowana strachem i dostosowuje się do nałożonych przez rząd ograniczeń, ale nie czyni tego z w pełni racjonalnych pobudek i ich zachowania mogą być chaotyczne. Racjonalne jest dopiero przyjęcie przemyślanego założenia, że sytuacja wymaga pewnej formy organizacji na poziomie zbiorowym, której należy się podporządkować bezdyskusyjnie, by nie popaść w odwrotność czyli dezorganizację, bo panika jest gorsza od faszyzmu. Beztroska też.
Na szczęście strach nie odebrał rozumu wielu ludziom, którzy organizują różne formy pomocy potrzebującym z zachowaniem racjonalnych środków ostrożności. Widać, że można.
Natomiast na forach dokładnie widać irracjonalność internautów, którzy nie przyjmują do wiadomości takiego racjonalnego założenia i promują własne pomysły. Nawet nadzwyczajna sytuacja nie przywróciła niektórym racjonalnego spojrzenia.
Jednak prawda jest prosta: jako obywatel zdałem się na rządzących i to jest ich sprawa, jakie rozwiązania przyjmą. To nie mój ból głowy. Przyszłość jest nieprzewidywalna i racjonalne rozwiązania łatwiej dostrzec i przyjąć z perspektywy nadrzędnej. Rządzić ma rząd a nie krasnoludki. Własne pomysły lepiej realizować w innych dziedzinach. Jeżeli chodzę co jakiś czas do sklepu, to mogę jednorazowo pójść też i na wybory, jeżeli zapadnie taka decyzja. No problem.
