Pełno w internecie rozmaitych doktrynerów i dogmatyków, ludzi o niskiej wiedzy, wiedzy ograniczonej do poznanych gdzieś kiedyś stwereotypów poznawczych, którzy na ich podstawie tworzą własne minidoktryny i stają się wyznawcami minidogmatów.
Jednymi z takich dogmatów są hasła "moje pieniądze" albo "mój brzuch".
Pierwszy z tych dogmatów wyznawany jest przez libertarian, drugi przez liberałów szczególnie przez zlewaczone feministki. Wspólny dla nich jest model gramatyki jako realnego obrazu świata. Moje pieniądze, nie moje państwo, mój brzuch to nie twój interes, pani prezydentka, rodzic nr 1, rodzic numer 2. W efekcie tworzą werbalny świat alternatywny, ograniczony do gramatyki. Nie wiedzą, że świat realny ma charakter deterministyczny, a gramatyka jest tylko umowna, arbitralna, lecz niezindywidualizowana.
Nie jest ważny świat realny, realne są dla tych ludzi o małym rozumku ich własne problemy z gramatyką. A przecież wszystkie elementy naszego świata śą częścią infrastruktury świata ludzkiego, który ma charakter społeczny i niesubiektywny.
