Eurowizji nie nalezy traktowac zbyt powaznie. Jest to jednak jedna z wielu okazji, ktore kazdy kraj stara sie wykorzystac, by pokazac sie Europie i by w jakis sposob przylozyc niewielka chocby cegielke do tworzenia swojego dobrego wizerunku.
Pomijam tu piosenki, ktore sa, jakie sa. Nie jest to konkurs na arcydziela estrady, trudno. Mysle za to glownie o fazie glosowania, podczas ktorej kazdy kraj, nawet te, ktore nie dostaly sie do finalu, ma swoich kilkadziesiat sekund w telewizjach calej Europy. Przez te krotkie chwile kazdy kraj jest ogladany przez wiele milionow widzow.
Co robia przedstawiciele wszystkich krajow podczas tych kilkudziesieciu sekund? Staraja sie pokazac usmiech, dobry humor, zazartowac, pozdrowic kraj gospodarzy, popisac sie energia, mlodoscia i zapalem. I przy okazji pokazac w tle cos turystycznie atrakcyjnego.
Polska byla tu niestety wyjatkiem. Nasz przedstawiciel oglosil wyniki polskiego glosowania z wdziekiem prowincjonalnego notariusza i z entuzjazmem kasjerki z supermarketu. Na pare sekund wymusil na sobie polusmiech, ale wiecej chyba sie nie dalo. Wyraznie nie byl zadowolony, ze musi to robic. A widoczny w tle kiepsko oswietlony kawalek stolicy nie wygladal zachecajaco.
I nie ma sie co dziwic, ze komentator francuskiej telewizji, w ktorej Eurowizje pokazuje sie raczej z przymruzeniem oka i z humorem, powiedzial w tym momencie cos takiego: "Oczywiscie w Polsce jak zwykle jest super wesolo". Naprawde nie zaslugujemy na opinie kraju smutasow.
Niby to drobiazg, ale wizerunek kraju buduje sie wlasnie poprzez takie drobiazgi.
Do niedawna - korespondent Polskiego Radia we Francji. A teraz - zapraszam do polskiego portalu Euronews: http://pl.euronews.com/ i do naszego fejsbuka: http://www.facebook.com/euronewspl
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
