Bieda jest tym samym dziadostwem, co ubóstwo.
I jest pojęciem ekonomicznym w żaden sposób nie przyswajanym przez urzędującego ministra finansów.
Dlatego, że każdy minister finansów ma tyle szmalu co diabeł gwoździ, więc z automatu chromoli problemy finansowe biedaków.
Bieda jest też pojęciem socjologicznym, co wiemy z własnego doświadczenia.
A opisującym niedobór środków materialnych dla zaspokojenia naszych skromnych potrzeb.
I koleżanki małżonki naszej.
Oby żyła długo i dostatnio.
Rozróżniliśmy kilka kategorii dyskomfortowej współegzystencji z uginającymi się półkami, w przepastnych magazynach i realiami, w myśl których możemy udać się tylko na spacer dookoła:
Leclerc'a,
Auchan,
Real'a,
Géant'a,
Carrefour'a i koniecznie
Kaufland'u ...!
A więc co mamy z biedy na tapecie ?
1. Ubóstwo absolutne, które stanowi o naszej minimalnej egzystencji i potrzebach niezbędnych do podtrzymania naszych funkcji życiowych. Podstawowych.
Z bezwzględnym wyłączeniem "bunga bunga".
Nawet nie możemy pomarzyć sennie o tropikalnych, upalmionych wyspach i roznegliżowanych autochtonkach pluskających się w niebieskich, jak oczy premiera, falach oceanicznych.
2. Następnym w konstelacji znajdujemy ubóstwo względne.
Charakteryzuje się ono tym, że ma zmienne wartości.
Co się oznacza w taki sposób, że nasza bieda odnosi się do przeciętnego poziomu życia w naszej ludowej ojczyźnie,
regionie,
województwie i ulicy.
3. Z kolei ubóstwo subiektywne odpowiada w przybliżeniu poziomowi dochodów, które uznajemy wraz z naszą koleżanką małżonką, za mikroskopijne ale wystarczające.
Jak to mawiała onegdaj nasza Mamusia: byle do pierwszego !
4. Natknęliśmy się jeszcze na ubóstwo ustawowe.
Co się też oznacza, że dostajemy za naszą pracę tak mało kasy, że podpadamy pod benefity wystające z opieki społecznej.
I z rozwianym włosem, jak struś pędziwiatr już o szóstej rano zajmujemy miejsce przy adekwatnym dla naszej biedy okienku.
Bagatelizujemy wywieszkę, że rzeczone okienko wypłacać rozpocznie od godziny jedenastej.
Ale kto zważa na bukiet róż, gdy płonie las !
5. Możemy też napotkać w ojczyźnie naszej różnorodne odmiany biedy kolokwialnej.
A to się oznacza merytoryczną grupą desperatów.
Spod znaku niezrównanego łucznika o wdzięcznym imieniu Robin Hood.
Z tym, że ...
Z tym, że Robin okradał bogatych a oddawał biednym a nasi rodacy łupią jak popadnie, ale za to nikomu nie oddają.
I słusznie !
Bo co się będą dzielić charytatywnie !
6. Ubóstwo emigracyjne.
Spakowaliśmy tobołki i razem z koleżanką małżonką naszą udaliśmy się na banicję zarobkową.
Kiedy jednak usłyszeliśmy jak wołają, żeby wracać, bo już jest lepiej, to na ten tychmiast zamknęliśmy szczelnie wszystkie okna żeby nic nie było słychać.
Albowiem z doświadczenia naszego wiemy, że łżą jak najęci.
A to zaś się oznacza, że w Polsce circa 6 mln ludzi codziennie staje w szranki z trudnymi warunkami życiowymi i niedostatkiem.
Sześć melonów minus dwa.
Bo ja i moja koleżanka małżonka wyskoczyliśmy pobiedować gdzie indziej.
Reasumując.
Problem biedy jest w Polsce przemilczany i bagatelizowany.
Stanowi OBLIGATORYJNE TABU.
Za to umacnia się tendencja, zła tendencja, do obarczania odpowiedzialnością za biedę samych biednych.
I tendencjonaliści zaraz uzupełniają szybko własne tezy powszechną niezaradnością ubogich, alkoholizmem i leniuchowaniem na maksa.
My z koleżanką małżonką naszą jesteśmy istotami zaradnymi.
Oboje brzydzimy się podśmierdującym nieróbstwem.
Ale z obawy i troski o nasz wspólny image a przed posądzeniem nas o zaawansowany alkoholizm, prysnęliśmy tak daleko jak to było możliwe.
I teraz dopiero się Kanada otworzyła.
Za moją godzinę roboty, spokojnie mogę tu nabyć trzy litry gorzały z uwzględnieniem przegryzki z popitką i paczki papierosów.
Teoretycznie ...
A plus ujemny to fakt, że nie pracuję po dwanaście godzin na dobę ...
Inne tematy w dziale Polityka
