Włodzimierz Bączkowski w swoich „Uwagach o istocie siły rosyjskiej”, wydanych w roku 1938, pisał tak:
„Niezwykle charakterystyczne są dzieje dywersyjnego podboju Polski przez Petersburg w drugiej połowie XVIII wieku. Ten podbój nie miał nic wspólnego z rozgrywką militarną – rozstrzygająca była tu na szeroką skalę zakrojona dywersja oraz rozkład sfer rządzących Polską. Zdobyte z archiwum Igelstroma przez powstańców kościuszkowskich kwity rosyjskich agentów-dygnitarzy, przedstawicieli arystokracji i sfer sejmowych ówczesnej Polski, odsłaniają bezmiar upadku moralnego ówczesnej elity polskiej oraz wspaniale przeprowadzoną i szeroko zakrojoną akcję rosyjskich ambasadorów w Warszawie. Około 110 nazwisk a wśród nich nazwisko króla, ks. Czartoryskiego, prymasa Łubieńskiego, Ogińskiego, ks. Antoniego Czetwertyńskiego, wojewody Dzierżbickiego, biskupa Kossakowskiego, Raczyńskiego, Radziwiłła, Potockich, prymasa Poniatowskiego, kasztelana Ossolińskiego, itd., itd., - widnieje na kwitach z archiwum ambasady rosyjskiej. Do liczby 110 nazwisk należy dołączyć tu całą plejadę niższych funkcjonariuszy policji i urzędów administracji ogólnej, które były na służbie rosyjskiej, pobierając regularne miesięczne pobory przez długie lata.”
Król Stanisław, gdy książę Poniatowski zaklinał go by nie przystępował do Targowicy i nie hańbił rodziny zdradą, odpowiedział, że czyni to z powodu długów, które Najjaśniejsza Imperatorowa obiecała spłacić. A długi i w ogóle kwestie finansowe, to tylko nieistotny drobiazg, nie mniej warunkuje on przyczyny ważnych decyzji politycznych. Później przekładających się na losy krajów i narodów na całe, jak w przypadku Polski, stulecia.
Niewykluczone, że nasze wnuki natkną się na zmodyfikowaną listę Igelstroma. Albo wykaz fundacji finansowanych przez inne fundacje, a te z kolei finansowane przez jeszcze inne fundacje, by poprzez wiele ogniw nikt nigdy nie odkrył rzeczywistego donatora. Bo i po co to komu potrzebne ? I tego się trzymajmy …
