Pamukkale w języku tureckim oznacza bawełnianą twierdzę. Wraz z ruinami starożytnego miasta Hierapolis stanowi turystyczną wizytówkę Turcji, którą oglądać możemy na pierwszych stronach niemalże każdego przewodnika.
Ten urzekający cud natury z daleka przypomina zamarznięte fale oceanu lub kłębuszki bawełny (prawdopodobnie stąd wzięła się nazwa miejscowości). Nieskazitelnie białe wapienne tarasy powstały w wyniku spływania z gorących źródeł wody bogatej w wapno i dwutlenek węgla. Układający się osad tego związku stworzył baseny w kształcie tarasów oddzielone progami, po których spływa woda. Proces ten trwa nieprzerwanie od 14 tysięcy lat.
Wody Pamukkale znane są ze swoich właściwości leczniczych. Przed dwoma tysiącami lat zażywać kąpieli przyjeżdżał tu cesarze i królowie. Pamukkale szczególnym upodobaniem darzył cesarz Neron. Pamukkale jest dziś wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Z Pamukkale połączone są ruiny starożytnego miasta Hierapolis. Zostało ono założone e 190 r.p.n.e. przez Eumenesa II jako część królestwa Pergamonu a nazwę swą wzięło po jego żonie o imieniu Hiera. Miasto zawdzięcza swój szybki rozwój leczniczym źródłom Pamukkale, leżącym u jego podłoża. Z czasem przekształciło się w miejscowość sanatoryjnym, do której zjeżdżali chcący podleczyć swoje zdrowie Rzymianie a potem Bizantyjczycy.
Do najważniejszych zabytków Hierapolis należy teatr, który uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych. Zbudowany został w II w.n.e. przez cesarza Hadriana. Teatr odżywa każdej wiosny, kiedy odbywa się w nim Festiwal Pamukkale dla miłośników muzyki folkowej.
Na szczycie góry znajduje się martyrium św. Filipa.
Jednym z najbardziej pobudzających wyobraźnię miejsc jest Plutonium. Jest to miejsce, z którego wydobywają się trujące gazy. W czasach starożytnych kapłani lub kobiety nazywane wyroczniami, poddając się działaniu tych gazów, wieszczyły przyszłość.
Nekropolie rozciągają się na powierzchni ponad 1,5 km. i zajmują dużą powierzchnię całego miasta. Rozległość cmentarzyska, znaczenie przewyższająca liczbę ludności miasta, wskazuje na to, że do Pamukkale zjeżdżali się ludzie z obszarów całego Imperium, jednak niestety jej lecznicze źródła nie były w stanie wyleczyć każdej choroby.
