W porównianiu z ogromnymi Chinami Makau jest maleńkie, jego region ma bogatą historię, która łączy europejską przeszłość kolonialną z azjatyckim modernizmem. Malutkie to miejsce zaledwie tylko 30km2, gdzie ulice są czyste z szyldami w dwóch językach tradycyjnym chińskim i portugalskim, z dużą obecnością akcentów portugalskich, wybrukowane uliczki, barokowe kościoły, kamienne fortece, budowle w stylu "Art-déco", ciche parki i ogrody.
To wyjątkowe połaczenie dwóch kultur nie uciekło uwadze UNESCO - w 2005 roku historyczne centrum Makau wpisało się na światową listę dziedzictwa. Jego portugalska architektura, która zderza się z ekstrawaganckimi kasynami, imponująca sylwetka miejska, z której wyłaniają się zaskakujące wyspy spokoju i natury, oferują Makau wyjątkowy spektakl, w którym Wschód spotyka się z Zachodem.
W 1555 roku Portugalczycy, szukając „kotwicy” w Chinach, uzyskali od Państwa Środka cypel ziemi u ujścia Rzeki Perłowej.
Nazwa Macao pochodzi od boginni A-Ma. W południowo-zachodniej części półwyspu znajduje się jej świątynia.
Pierwsi Portugalczycy, którzy tutaj zawitali w poszukiwaniu tej świątyni, zostali poinformowani przez tubylców, że znajduje się w A MA GAO co oznacza w zatoce A MA. Makao to po prostu skrót od Amagao.
W/g legendy biedna młoda A MA pragnęła popłynąć do Kantonu, lecz bogaci właściciele wachlarzowych dżonek odmawiali jej wsiąść na pokład. Tylko skromny rybak zabrał ją na swoją łódz. Po drodze rozszalała się burza, wszystkie uszkodzone dżonki zatonęły, ocalał tylko mały statek rybaka, który powrócił do rodzinnego portu. Rybak wysiadł na ląd, a A MA pobiegła na wzgórze BARRA, potem uniosła się ku górze otoczona aureolą światła. Wdzięczny rybak ku jej czci wybudował w tym miejscu świątynię.
Narodziny historyczne Makau sięgają połowy XVIw., już wtedy galeony portugalskie przybywały na te tereny w celach handlowych. Chiny z wdzięczności, że Portugalia oswobodziła je od pirackich zbrodni podarowały jej enklawę do prosperującego handlu. Szybko nastąpił dobrobyt i miasto stało się ważnym pośrednikiem w handlu między Chinami, Europą i Japonią .
Od 1887 roku Chiny oficjalnie uznały suwerenność i okupację Portugalii w Makau na mocy Traktatu o chińsko-portugalskiej przyjaźni. W 1967 roku po buncie prokomunistycznych mieszkańców chińskich w Makau dnia 3 grudnia 1966 r., Portugalia rezygnuje z jej wieczystej okupacji terytorium. W 1987 roku po intensywnych negocjacjach pomiędzy Portugalią a Chinami, oba kraje uzgodniły, że Makau powróci do suwerenności Chin 20 grudnia 1999. Całe manewry odbyły się pokojowo, bez przemocy ani siły. Zachowany jest status autonomii trwający 50 lat we wszystkich domenach oprócz obrony i spraw zagranicznych.
Odwiedzam Makau w 2010 i tutaj na tym podobnym skwerze z filmu "Wygnaniec", powracam do dawnych dziecięcych lat kiedy marzyła mi się i przyciągała swym magnesem Azja oraz dalekie do niej podróże. To samo drzewo... robię zdjęcie o podobnym ujęciu co te z filmu. Myślami powracam w dal, zmienili się tylko aktorzy tej sceny, reszta taka sama.
Matteo Ricci olśniony pięknem tego miasta też tutaj zawitał, był jednym z pierwszych jezuitów studiujących język i kulturę chińską. Uznany za wielkiego znawcę chińskiej cywilizacji był autentycznym chińskim mandarynem.
ღ☆ღ¸¸.•*¨*••.¸¸ღ☆ღ¸¸.•*¨*••.¸¸ღ☆ღ¸.•*¨*ღ☆ღ¸.•*¨*¨*••.¸¸ღ☆ღ¸.
Ta dawna mała portugalska enklawa na Morzu Południowochińskim powróciła do macierzy.
20 grudnia 1999 r. w Makau odbyła się oficjalna ceremonia przekazania kolonii portugalskiej Chinom w obecności prezydentów Chin i Portugalii, Jiang Zemina i Jorge Sampaio. (obydwaj politycy już nie żyją)
Oznaczało to koniec 442-letniej okupacji kolonialnej.
Po powrocie do Chin Makao, które ma 681 700 mieszkańców, zostaje objęte specjalnym reżimem administracyjnym („jeden kraj, dwa systemy”)
Ruiny katedry Św. Pawła XVII-wiecznego portugalskiego barokowego kościóła pod wezwaniem Św. Pawła Apostoła. Kościół został zbudowany w 1602 roku. Dziś ruiny są jednym z najbardziej znanych zabytków Makau i jednym z siedmiu "cudów" pochodzenia portugalskiego na świecie. Architektura tego kościoła jest bardzo europejska, mieszająca chrześcijańskie i chińskie elementy. Ruiny katedry św. Pawła są wpisane wraz z całym zabytkowym centrum na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Kolegium i kościół zostały zniszczone przez pożar w 1835 roku. Wszystko, co pozostało ze wspaniałego kościoła to kamienna fasada i schody.
Makau to jeden z najbogatszych regionów na świecie, który nigdy nie zapada w głęboki sen:
Makau znane jest światu jako wschodnie Las Vegas.
Stolica hazardu przyciąga zapaleńców z Chin kontynentalnych, w których gry tego typu są oficjalnie zakazane. Widoczne na zdjęciu "Kasyno Lisboa" to początkowo powstały kompleks pod koniec lat 1960. Rozbudowane kasyno i 12-piętrowa okrągła wieża hotelu zostały zbudowane w 1970 roku przez Stanleya Ho, wielkiego magnata Makau.
W 1991 roku dobudowano 270 pokoi. W rezultacie od 2010 roku w hotelu Lisboa znajduje się łącznie 2362 pokoi.
Król hazardu w Makau Stanley Ho, który od podstaw zbudował imperium biznesowe w kolonii portugalskiej i stał się jednym z najbogatszych ludzi w Azji, zmarł spokojnie we śnie w prywatnej placówce medycznej w Hongkongu w 2020 roku mając 98 lat.
Podobno zarobił swój pierwszy milion na przemycie luksusowych towarów do chińskiej prowincji Guangdong. Twierdzono również, że pomagał szmuglować broń do Korei Północnej, ale nigdy nie zostało to udowodnione.
Ho miał 17 dzieci urodzonych przez cztery kobiety. Ho nazywał matki swoich dzieci swoimi żonami. Poligamia pozostała legalna w Hongkongu do 1971 roku.
Nawet po zniesieniu poligamii bogaci notable często prezentują drugą lub nawet trzecią żonę jako ostentacyjny znak bogactwa.
Wnętrze tego kompleksu jest rzeczywiście niezwykłe. Panuje tutaj niesamowity luksus.
Znajduje się nawet kopia odkupionej głowy zodiakalnego konia, przez wspomnianego wyżej Stanley'a Ho, ze zniszczonej fontanny Starego Pałacu Letniego w Pekinie po kradzieży w latach 60. XIX wieku.
Wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2005 r. Plac Senado lub Plac Senacki jest przyjemnym deptakiem. Przez wieki był miejskim centrum i do dziś pozostaje prawdziwym kulturalnym i popularnym miejscem w Makau. Uważany przez wielu za jedno z najładniejszych miejsc w mieście, otoczony pięknymi żółtymi elewacjami, ostatnimi kolonialnymi pamiątkami, podłoga wyłożona jest czarno-białymi mozaikami w kształcie fal. Dzieło Portugalczyków z1990r. Place Senado zajmuje ponad 4400m2 i rozciąga się aż do Ruin św. Pawła, do których łatwo można dojść pieszo, dając możliwość przyjemnego spaceru.
Jednym z elementów portugalskiego dziedzictwa są ceramiczne płytki zwane azulejo.
Po lewej stronie - kościół św. Dominika ufundowany w 1587 r. przez dominikanów z Meksyku (była kolonia hiszpańska). Miejscowi Chińczycy nazwali go wówczas „Pan Cheong Miu” (drewnianą pagodą stołową) w odniesieniu do początkowej drewnianej konstrukcji. Pierwsza portugalskojęzyczna gazeta Makau „Chińska pszczółka” została opublikowana właśnie w tym kościele 12 września 1822 roku.
W XVII wieku kościół św. Dominika został zastąpiony obecnym, murowanym budynkiem.
Płaskorzeźba szopki w kościele św. Franciszka Ksawerego w Makau (聖方濟各聖堂; portugalski: Capela de São Francisco Xavier). Jest to katolicka kaplica położona w Coloane na jednej z dwóch wysp przyłączonych do Makau, na południe od wyspy Taipa.
Kościół został zbudowany w 1928 roku i znajduje się na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy, w pobliżu pomnika upamiętniającego zwycięstwo nad piratami w 1910 roku.
Wody Makau obfitują w ostrygi.
Rua da Felicidade, czyli ulica Radości to dawna ulica domów publicznych w Makau, stąd ta malownicza jej nazwa... dawniej była główną arterią płatnych uciech cielesnych, dzisiaj przyciąga przechodnia swymi tarasami o czerwonych okiennicach. Tutaj też były kręcone sceny do filmu "Indiana Jones i Świątynia Zagłady".
Mały ołtarzyk zagnieździł się w zaułku.
Górska forteca (Fortaleza do Monte) - to historyczne centrum wojskowe Makau bedące częścią „historycznego centrum” , jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Została zbudowana w latach 1617-1626 na wzgórzu o wysokości 52 metrów położonym bezpośrednio na wschód od ruin św. Pawła.
Została zbudowana w celu ochrony przed piratami posiadłości jezuitów (głównie jezuitów portugalskich) w Makau. Później została przejęta przez portugalskiego gubernatora kolonialnego i właściwe władze do obrony Makau. Fortaleza zajmuje powierzchnię około 8000 metrów kwadratowych. Wokół murów fortu ustawiono 32 armaty, a w dwóch rogach południowo-wschodniej ściany znajdują się małe wieże strażnicze. Fort okazał się kluczowy w skutecznym powstrzymaniu próby holenderskiej inwazji na Makau w 1622 roku. Pozostawał on terenem wojskowym o ograniczonym dostępie do 1965 roku, kiedy to koszary fortu zostały przekształcone w obserwatorium meteorologiczne i udostępnione zwiedzającym. Obserwatorium zaprzestało swą działalności i zostało przeniesione do Taipa w 1996 roku, po czym zostało zburzone, aby zrobić miejsce dla Muzeum Makau, które zostało oficjalnie otwarte 19 kwietnia 1998 roku.
Zalesiony park na szczycie fortu oferuje panoramiczny widok na Makau.
W Makau jest dużo zieleni, wiele ogrodów i parków ozdobionych wysokimi drzewami, czarujące lotusowe baseny zapraszają mieszkańców na ich podziwianie, obecność od świtu uprawiających tai-chi należy do rytuału, wspólne śpiewanie i gra na tradycyjnych instrumentach stanowi atrakcję dla turystów. W parkach, na skwerach zbierają się grupy przyjaciół i w takt dzwięków tradycyjnej muzyki śpiewają spędzając wspólnie czas. Są to najczęściej emeryci. Podobnie jak w Chinach kontynentalnych.
Wąskie, małe uliczki pełne lokalnyh sklepików i restauracji ze specjałami kulinarnymi stanowią atrakcję zwłaszcza dla turystów. Wiele specjałów Makau takich jak ciasta, chleb i placki ukazuje wpływy europejskie. Kuchnia Makau często wykorzystuje kokos, cynamon i suszonego dorsza (bacalhau). Wśród słynnych dań można skosztować „Galinha a Portuguesa” (portugalski kurczak), „Galinha Africana” (kurczak afrykański), „bacalhau” (solony suszony dorsz), „Pato de Cabidela” (gulasz z kaczki), krewetki chili i smażony krab z curry. Koniecznie trzeba skosztować sałatki z papai i kotleta schabowego z mlekiem imbirowym. Całość zakończyć deserami, w szczególności "pasteis de nata" (tarta budyniowa).
Ponte de Amizade (Most Przyjaźni) został zbudowany podczas portugalskiej administracji Makau, aby rozładować ruch na moście gubernatora Nobre de Carvalho. Budowę rozpoczęto w czerwcu 1990 roku, gotowy most oddano do użytku w marcu 1994 roku.
Most ma prawie 3900 metrów długości, a na moście znajdują się dwa grzbiety umożliwiające przepływ ruchu morskiego z wysokością pokładu sięgającą 30 metrów nad poziomem morza.
Wyjeżdzając z Makao do Chin kontynentalnych (podobnie jak z Hongkongu do Chin) trzeba dokonać odprawy celnej na granicy, należy również być posiadaczem chińskiej wizy pobytowej. Pobyt na terytoruim Makau poniżej 3 miesięcy nie wymaga wizy.
