Zacny Konfucjusz, współczesny Buddy urodził się w chińskiej ubogiej rodzinie szlacheckiej. Żył w latach 551 - 479 pne, był mądry i wykształcony. Mając 22 lata założył szkołę by nauczać swych zwolenników. Podróżując po Chinach krzewił, doradzał i propagował swą wiedzę.
Jego myśl znajduje się w „Pięcioksięgach konfucjańskich”. Inne pochodzą z późniejszego okresu i są spisane przez jego uczniów.
W doktrynie konfucjańskiej bazą jest rodzina. Konfucjanizm rozwinął się po śmierci mistrza, jego główną ideą jest porządek socjalny, powrót do wartości i praktyk z przeszłości. Moralność jest nierozłącznie związana z hierarchią, z posłuszeństwem i z szacunkiem do przełożonego. W kolejności najważniejsze jest niebo, władca, mąż, żona, starszy, młodszy itp. Kobieta jest uzależniona od ojca, męża, syna i znajduje się w konfucjańskiej hierarchii najniżej, należąc do rodziny swego męża.
Przyszło się mawiać, że konfucjanizm rozwinął się po Konfucjuszu.
Główna idea konfucjanizmu to porządek społeczny, powrót do wartości i praktyk z przeszłości. Moralność jest nierozłączna z polityką. Istnieje hierarchia w posłuszeństwie i szacunek dla strarszych i przełożonych. Należy składać hołd i szanować przodków i bogów oraz obchodzić tradycyjne święta.
Konfucjanizm nigdy nie był pojmowany jako religia, stał się rodzajem kultu dla Konfucjusza, a jego idee, odzyskane przez władzę imperialną, stały się kluczowym elementem oficjalnej doktryny politycznej.
Wielu Chińczyków nie ma religijnych wierzeń. Istnieje tradycja mieszanki buddyzmu, taoizmu i konfucjanizmu. Te same świątynie mogą schronić trzy kulty.
Pozycja kobiety jest uwarunkowana istnieniem trzech mężczyzn: ojca, męża i syna. Jest ona „gorsza” od nich i ogólnie od wszystkich mężczyzn.
Kobieta winna posiadać trzy walory :
posłuszeństwo, czystość, obowiązek urodzenia syna
Kobieta zamężna należy do rodziny swego męża. Mąż zajmuje się wszystkimi „poza domowymi” sprawami, kobiecie przypisuje się ład i porządek ogniska domowego. Zarobki kobiety są dużo mniejsze niż mężczyzny, nawet w tym samym wykonywanym zawodzie.
Wystąpienie o rozwód dla kobiety jest prawie niemożliwe, pozostaje ona uległa roli swego męża. Istnieje antykoncepcja, właściwie z racji zmniejszenia narodzin w Chinach.
Rygorystyczna polityka jednego dziecka istniejąca od 1977 roku została dopiero zlikwidowana na początku 2016 roku. Aborcja jest stosowana, ale od roku 2003 chińskie prawo jej zabrania, jeśli ma ona na celu wyeliminowanie płodu żeńskiego. Ośrodki planowania rodzinnego odgrywają ważną rolę dla kobiet w odległych obszarach od dużych ośrodków miejskich.
Z dzisiejszym konfucjanizmem różnie bywa. Różnie też bywa z pozycja dzisiejszej chinskiej kobiety, żony, matki. Chiny gnają do przodu, w wielkich aglomeracjach nieustannie dochodzi do zmian w życiu społecznym. Mam okazję bywać na wsiach, daleko położonych od tak zwanej cywilizacji i obserwować zmiany. Nadal kobieta jest na podrzędnym planie. Jednak coraz częściej spotykam młode chłonne emancypacji panny kierujace się zmianą sytuacji na lepszą niż ich matki i babki.
Drastycznym przypadkiem są pozostawione dzieci przez młode nieświadome swej roli matki, które w poszukiwaniu lepszej sytuacji uciekają do miast.
Być kobietą we współczesnych Chinach oznacza większe poczucie przynależności do własnej płci niż w Europie. Ma to związek z sytuacją polityczno-społeczno-kulturalną. Chińki po wiekach izolacji, w ostatnich dziesięcioleciach coraz częściej zerkają na Zachód i go odwiedzają. Fakt ten przysparza im wiele do rozmyślania i często do naśladowania.
W obyczajach między Północą a Południem, Wschodem i Zachodem Chin istnieją drastyczne różnice. Współczesna Chinka gdy chce założyć rodzinę nie zawsze kieruje się względami uczuciowymi. Pod presją rodziców – „musisz mieć dobry start w życiu” – często popełnia nieodwracalne błędy. Inna bardziej rezolutna, często po ukończeniu studiów czeka w rodzinnym domu i u boku swatki znajduje swego księcia.
Warto wiedzieć, że małżeństwo w Chinach nadal jest traktowane jako inwestycja, mająca kontynuację rodu. Na dodatek jeśli narodzi się syn, młoda matka ma powagę społeczną, nawet może sobie pozwolić żyć w luksusie. W wielkich miastach, coraz więcej młodych kobiet po swych 25-tych urodzinach pozostaje w wolnym stanie. Zwane są one pejoratywnie „sheng nu” (te, które pozostają). Najczęściej wiodą one swą egzystencję jako kobiety emancypowane lub są pod ciągłą presją rodziny i społeczeństwa. Ambitne i niezależne symbolizują sprzeczność chińskiego tradycyjnego społeczeństwa.
Chiny to kraj jedynaków, w którym statystyki ukazują, że rodzi się więcej chłopców niż dziewczynek (119 chłopców na 100 dziewczynek). Istniejąca dysproporcja jest przyczyną rodzącego się nowego zjawiska jakim jest homoseksualizm i zakup żon w sąsiedzkich państwach, w Wietnamie i Birmie. Według prawa chińskiego mężczyzna winien mieć 22 lata, a kobieta 20 aby się pobrać.
Coraz więcej dziewcząt kształci się na uniwersytetach, robiąc karierę naukową, a więc jest mniej kandydatek na żony.
Rewolucja Kulturalna poprawiła sytuację kobiet w kręgu godzenia obowiązków zawodowych z macierzyńskimi, przyzakładowe żłobki i przedszkola w dużym stopniu pomogły matkom. Pracująca żona wspomaga męża zarobkowując na rodzinę. To co jest uderzające w chińskiej kulturze to przedmiotowowe podejście do kobiety, jako wyłącznej własności mężczyzny, do wyjątku należą zamożne kobiety, posiadające niezależną od mężczyzny sytuację finansową lub władzę.
Specyficzny jest Shanghai, gdzie poślubienie jego mieszkanki oznacza stać się pantoflarzem. Szanghajki mają reputację pań zarządzających domem i pieniędzmi.
Na wsiach sytuacja wygląda zupełnie odmiennie, kobiety pracują ciężko w polu, wykonują również ciężkie prace fizyczne np. przy budowie dróg i mostów.
Chinki są czułe i lubią subtelność. Frontalne zaloty, nie są metodą przez nie akceptowaną. Aby zachęcić te tajemnicze postaci do swej osoby, najlepiej władać ich językiem ojczystym, ponadto dobrze jest pokazać pewne zaiteresowanie ich kulturą !
