zhongguo zhongguo
2397
BLOG

NIEŚMIERTELNOŚĆ, SAMOTNOŚĆ i MEDYTACJA

zhongguo zhongguo Chiny Obserwuj temat Obserwuj notkę 28


Daoshi (道士  dàoshì) - chiński termin odnoszący się do kapłana taoistycznego.

 

     Daoshi w zależności od regionu w jakim żyje, może być pustelnikiem i mnichem wolnego stanu (północne Chinylub też być żonatym (południowe Chiny). Funkcja ta może być również wykonywana przez kobiety.


                                                     image 


Aby praktykować swoją sztukę, daoshi opierają się na częściowo ezoterycznej pisemnej i ustnej nauce przekazanej przez ich mistrza.

                                                      image


Podczas obrzędu kapłani noszą sutannę zwaną daopao (道袍), image

która jest odbiciem ich uszanowanej rangi,

nakrycie głowy zwane guanjin ( image image


i specyficzne buty  yunlu ( ). image


Daoshi grupy Quanzhen, jednej z dwóch najważniejszych szkół taoistycznych z końca dynastii Song i pierwszej uznanej przez ChRL, noszą brodę i kok.

                                    image  


Pierwsze pojawienie się terminu daoshi odnajdujemy u uczonego, promotora konfucjanizmu Dong Zhongshu żyjącego w okresie dynastii Han (206pne-220ne).Wówczas taoizm zaczął być przypisywany pewnym nurtom religijnym, stąd termin daoshi zaczął odnosić się do taoistów. Często jest mylony z terminem fangshi (方士), odnoszącym się do specjalistów innych dziedzin, takich jak astrologia, wróżbiarstwo, medycyna lub egzorcyzm.

 Innym terminem w odniesieniu do daoshi jest zhenren (真人, zhēnrén, "prawdziwi ludzie"), często tłumaczony jako nieśmiertelny.

   Za dynastii Tang  (618 – 907) taoizm jest wspierany przez cesarzy, a daoshi odnosi się do elity praktykującej ten nurt. Są nimi przedstawiciele obdarzeni wyjątkową duszą, którzy konsekwentnie praktykują taoistyczne ćwiczenia duchowe (sztuki walki).


image Zhang Sanfeng ten częściowo legendarny wędrowny taoistyczny mnich, był autorytetem od wewnętrznych sztuk walki żyjącym na przełomie epok Song i Yuan.

Podobno mnich osiągnął nieśmiertelność. To prawdopodobnie on był pierwszym, który uprawiał ćwieczenia zdrowotne qigong i gimnastykę medytacyjną taijiquan. Tradycja przypisuje mu podstawy szkoły sztuk walki na Górze Wudang.

W każdym razie jest on popularną postacią folkloru i chińskich sztuk walki, o którym krąży wiele legend. Często jest przedstawiany w stroju mnicha w słomianym kapeluszu z szerokim rondem przewiązanym na plecach.

Mawia się, że krótko był urzędnikiem w prowincji Hebei, zanim stał się wędrownym taoistą. Jego biografia jest legendarna opisująca mnicha pod fantastycznym aspektem nieśmiertelnika współżyjącego z naturą. Podawane są skrajności związane z jego morfologią: jego kości to kości żurawia, jego postawa jest prężna jak sosna (symbol długowieczności). Taoista jest zdolny połknąć niewiarygodne ilości pokarmu i później długo pościć. Podobno nawet trzy razy cesarze wysyłali delegacje, aby go zaprosić do pałacu, ale nikt nigdy nie mógł go znaleźć.

Wskrzeszony uczył się tajemnic alchemicznych od Nieśmiertelnego Ognistego Smoka. Zbudował erem na Górze Wudang gdzie na zaproszenie osiedli się jego zwolennicy. Sam zaś nie pozostał tam i wznowił swoje wędrówki udając się do Sichuanu, między innymi do gór Qingcheng i Heming.

Wariant legendy czyni go byłym mnichem Shaolin lub też towarzyszem ważnej postaci politycznej z początku dynastii Yuan Liu Bingzhonga.


                                                         image  



Inna wersja mówi, że żył za czasów dynastii Song (960 et 1279)  i  na żądanie cesarza Huizonga pokonał samotnie stu bandytów.

Przez cesarzy Ming został nazwany bóstwem, a jego boskie urodziny przypadają czwartego miesiąca księżycowego w dziewiątym dniu.

image Począwszy od dynastii Ming wiele szkół taoistycznych wzoruje się na jego ćwiczeniach. Od  XIX wieku jest on uważany za przodka taijichuan. Twórca tego stylu inspirował się walką między ptakiem a wężem.

Zhang Sanfeng  jest także bohaterem filmów, seriali telewizyjnych sztuk walki.

 

Nie można zrozumieć taoizmu bez znajomości podstawowej koncepcji Dao

 

Dao wyznacza "drogę, drogę i jeszcze raz drogę",  jest "metodą, zasadą i też doktryną".  

Chińczycy uważają, że harmonia i powszechny porządek zależny jest od przejawów Dao. Jest to rodzaj boskiej regulacji nad wszechświatem i czasem. Ci, którzy przestrzegają tej koncepcji, nie wierzą w wszechświat rządzony przez twórcę Boga, ale wiążą wszystko z opatrznością.  


Gdy wprowadzamy Dao do społeczeństwa, jest to naturalny i prawidłowy sposób prowadzący do apogeum, gdyż wszystko co istnieje musi zająć należne swoje miejsce aby spełnić swoją funkcję. Dla przykładu, gdy rządzący wypełnia swoje obowiązki rządząc mądrze i sprawiedliwie, państwo będzie szczęśliwie. Jednocześnie, jeśli poddani chętnie poszukują Dao, będzie wszędzie zachowana  harmonia. W przeciwieństwie, gdyby Dao zostanie zaniechane, nastąpi chaos i katastrofa. 
   To pragnienie utrzymania harmonii z Dao jest podstawą myśli taoistycznej i konfucjańskiej, która pochodzi z tego samego pojęcia.

  Taoizm popiera bierność, spokój i powrót do natury. Pozwala on aby rzeczy się rozwijały i poddawały się naturalnemu procesowi. Towarzyszy pragmatyzmowi i uczy, że porządek społeczny panuje tylko wtedy, gdy wszyscy spełniają swoje obowiązki, począwszy od rządzącego aż do poddanego. Taoizm   (道教 / dàojiào) jest systemem filozoficznym powstałym w Chinach ponad 2000 lat temu.   

Niniejsza azjatycka praktyka przodków skupiała miliony zwolenników w starożytnych Chinach.  


   W Chinach, poszukiwanie mądrości, jest oparte na harmonii. Harmonia dla taoistów, stawia serce i umysł w dao, a więc w samej naturze. Jest to powrót do pierwotnej i naturalnej autentyczności. Człowiek może być wolnym od ograniczeń i umysłu.Taoizm jest ideałem wolności indywidualnej, odmową rygorów życia społecznego i lekkomyślności. Jest też unią z siłami kosmicznymi, które dzisiaj fascynują wielu ludzi Zachodu. Taoista aby uwolnić się od ograniczeń społecznych, oddala się od tłumu, schrania się w górachi żyje w spokoju, poddając się codziennej medytacji.

   Taoiści wierzą, że niepotrzebne zużywanie energii jest ryzykiem przedwczesnej śmierci. W starożytności taoistów fascynowała długowieczność, siła regeneracyjna i więź z naturą
Ten, kto zdawa
ł sobie sprawę z harmonii Dao, mógł przełamać tajemnice i uchronić się przed złymi wpływami, chorobami i nawet przed śmiercią
Jako filozofia
życia, taoizm wyraźnie łączył się z wierzeniami religii. Jego adepci wierzyli w różne przesądy. Dla przykładu jednym z nich jest wiara, że procedury dietetyczne i ćwiczenia oddechowe opóźniają śmierć ciała. 
   
   Pojawi
ły sięlegendy. 
  
Jedn z nich mawia
ła, że nieśmiertelni są zdolni do jazdy na chmurach, mogą znikać i pojawiać się do woli. Potrafią żyć w niezliczonych latach na świętych górach lub na odległych wyspach żywiąc się rosą i cudownymi owocami. 
Historia Chin wspomina,
że w 219 roku, cesarz Qin Shi Huangdi, wysłał liczną flotę statków z 3000 chłopcami i dziewczętami w poszukiwaniu legendarnej nieśmiertelnej wyspy Peng Lai.

Topiąc ciemny ołów (symbolizujący yin) i błyszczącą rtęć (reprezentującą yang) alchemicy symulowali naturalny proces, w wyniku którego myśleli, że powstanie „nieśmiertelna pigułka” przedłużająca życie.  Hołdownicy taoizmu rozwijali także ćwiczenia zbliżone do jogi, używali specjalnej techniki oddychania, stosowali dietę oraz częste praktyki seksualne w celu przedłużenia swego istnienia. Do tego wszystkiego należy dodać jeszcze użycie talizmanów, dzięki którym - jak się im wydawało - byli niewidzialni, co pozwalało im przemierzać wodę i poruszać się w powietrzu. Do odpędzania złych duchów i dzikich zwierząt zawieszano nad drzwiami „magiczne” symbole yin/yang.

                                                                        image


Szkoły taoistyczne w XXI wieku są głównie związane z dwoma nurtami, które są oficjalnie jedynymi uznanymi w Chinach. Są nimi Quanzhen i Zhengyi. Nurt daoshi Quanzhen jest bardziej uporządkowany i przeważnie znajduje się w północnych Chinach. Mnisi prowadzą życie monastyczne w klasztorach położonych w trudno dostępnych górach, przestrzegają dietę wegetariańską. Istnieje również gałąź zwana "Quanzhen Południa", w której mnisi mogą brać ślub. Ci z nurtu Zhengyi nie mają określonego położenia geograficznego. Mogą być żonaci i nie podlegają oni specjalnym ograniczeniom w codziennym życiu, tylko zaś przy okazji niektórych rytuałów. Często mają inny wykonywany zawód i wypełniają swe obowiązki w niepełnym wymiarze godzin najczęściej w odkrytym miejscu, w świątyni, w miejscu publicznym lub w prywatnym domu. Są oni głównymi dostawcami talizmanów i egzorcyzmów. Są oni zaprzysiężeni według jednej z wielu szkół i otrzymują dokument potwierdzający ich funkcję. Święcenia muszą być potwierdzone przez Niebiańskiego Mistrza, najwyższego przywódcę prądu. W Chinach daoshi są zrzeszeni w Chińskim Stowarzyszeniu Taoistycznym. 

zhongguo
O mnie zhongguo

CHINY - to moja pasja i powołanie. KRAJ, w którym jest najwięcej ludzi do polubienia. JĘZYK, HISTORIA, KULTURA, TRADYCJA ... wszystko mnie interesuje. Wśród moich podróży po Chinach losy wiodą mnie tam gdzie jest zawsze coś do odkrycia </&lt NAGRODA ''za systematyczną prezentację kultury chińskiej i budowanie mostów pomiędzy narodem chińskim i polskim'' (2012 rok)"

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka