Antywalentynowicz

"Salon" ma swoją Walentynowicz. Nową, lepszą, o odpowiednich poglądach. Jeśli o kimś z atencją piszę Magdalena Środa w swoim felietonie (podała ją jako przykład kobiety, która działała ale pozostała w cieniu opresyjnych mężczyzn - nie zająknowszy się o innych paniach, które w tych wydarzeniach brały udział), jeśli publikuje czyjąś biografię "Krytyka polityczna", to znaczy, że poglądy ma jasno określone i słuszne. Czy miała takie wtedy, 30 lat temu? To już zagwozdka dla historyków.

Tak czy inaczej, na miejsce "pani Solidarność" - której biografię niedawno wydał dr Centkiewicz, ma wejść p. Krzywonos. Zamiast eurosceptycznej, nieufnej wobec elit, ultrakatolickiej Walentynowicz, nowa, wspaniała, antykaczystowska żeńska bohaterka Solidarności. Pokazująca, że tak naprawdę, to ta "Solidarność" aż taka polsko-katolicka nie była, że da się tę legendę odzyskać dla lewicy.

Rzeczywiście, trzeba przyznać rację socjologom, że było zapotrzebowanie w części społeczeństwa na taką osobę. Tak jak kibicowano żulowi, który kiedyś naubliżał Kaczyńskiemu Lechowi, tak teraz kibicuje się "babce z jajami", która pojechała Kaczyńskiemu Jarosławowi.

Nawiasem mówiąc, to jej wypowiedź była zaskakująca, jeśli się ją analizuje na chłodno: Jarosław ma ubliżać pamięci swojego brata i to się p. Krzywonos nie podoba. Czyli, jak rozumiem, p. Krzywonos generalnie popierała Lecha Kaczyńskiego? Ciekawe, czy ci, którzy stali się jej fanami potrafią słuchać ze zrozumieniem? Może tak ją ujęło, że Lech Kaczyński odznaczył ją orderem? I jeszcze to: "żeby dał ludziom żyć w spokoju". Rozumiem, że wsyzstko w Polsce jest super, tylko ten Kaczyński bruździ. Pewnie w taki sam sposób mówiono w 80 roku do strajkujących: "dajcie spokój, ludzie chcą żyć, a wy tu mącicie".