W Polsce najbardziej przeraża mnie polactwo

Nie przeczytałem żadnej książki R. Ziemkiewicza, więc nie wiem, co on rozumie pod terminem "polactwo". Zapożyczyłem jednak to określenie i używam go w stosunku do znacznej części rodaków, z którymi nie czuję żadnego związku - ani emocjonalnego, ani historycznego, ani kulturowego. Pojęcie polactwa kojarzy mi się z chamstwem, obłudą i bezrefleksyjnymi ignorantami, którym wydaje się, że są najważniejsi na świecie, że zjedli wszystkie rozumy i że wyznaczają jakościowe standardy. 

 

Czy polactwo jest w Polsce ważne? Moim zdaniem bardzo ważne, wręcz decydujące. Dlaczego? Bo stanowi najliczniejszą grupę społeczną. Polactwo można spotkać wszędzie. I na terenach popegeerowskich, i w blokowiskach, i na forach internetowych, i w szkołach, i w uczelniach, i w niemal wszystkich zakładach pracy. Do polactwa nie trafiają racjonalne argumenty, lecz krótkie hasełka, bon-moty, wysłowione w odpowiednich momentach. Polactwo nie ma uniwersalnego świata wartości. Nadrzedną wartością jest to, co polactwu w danym momencie pasuje. Ta sama wartość w innym momencie jest dla polactwa kompletnie bezwartościowa, a nawet szkodliwa. Polactwo niezwykle łatwo daje się dzielić na mniejsze grupy, które potem można napuszczać na siebie. 

 

Weźmy taki prosty przykład. CBOS zbadał nastroje społeczne, w tym polactwa, już po kwestiach związanych z Amber Gold. Do sondaży mam stosunek negatywny, ale nie żyję w Polsce sam i wiem, że mnóstwo ludzi traktuje sondaże poważnie - jako mniej lub bardziej wyraźne wskazówki. Z badania wyszło, że afera Amber Gold spowodowała wzrost zaufania do głównej partii rządzącej i spadek do partii opozycyjnych, zwłaszcza do PiS. Wielu ludzi twierdzi, że ten sondaż był nierzetelny. Ja myślę jednak, że nie, że był rzetelny i że odpowiedzią jest polactwo. Polactwu wiadomo bowiem, że na przykład Jarosław Kaczyński jest niski i nie ma konta, więc na pewno cierpi na kompleksy, a PiS to same oszołomy (tak mówią mądrzy ludzie) i to w nich należy widzieć negatywny związek z Amber Gold. Że co, że nieracjonalne? A kto powiedział, że polactwo jest racjonalne! Z kolei Donald Tusk - młody, wysportowany, a więc z gruntu wiarygodny. No i ma fajnego syna Michała, któremu różni wredni (na pewno związani z PiS-em) wytykają życiową zaradność. Przecież polactwo, gdyby było na jego miejscu, też wykorzystywałoby znajomości, układy, układziki, dobre nazwisko, dopóki by się tylko dało. 

 

Jestem umiarkowanym optymistą życiowym i umiarkowanym pesymistą społecznym. Każdemu kolejnemu rządowi dobrze życzę w kwestiach gospodarczych, bo jeśli będzie dobry, to i mnie będzie dobrze. Nie oznacza to oczywiście, że jest mi obojętne, kto wygrywa wybory. Lecz jeśli już wygra - what can I do? Nie jestem Waldemarem Kuczyńskim, więc nawet rządom SLD życzyłem dobrze w kwestiach gospodarczych. To jednak nie wystarczy. Każdy rząd bowiem prędzej czy później zdemoralizuje się dzięki i dla polactwa, jeśli oczywiście chce porządzić dłużej. Polactwu wystarczy zaś odpowiednio często przypominać, że jest mądre, zaradne i że zawsze potrafi dobrze wybierać. 

 

Przykład? Proszę bardzo! Niedawno napisałem notkę, że z uwagi na wzrost cen Polacy przerzucają się na tanie dyskonty spożywcze. Tego dowodzą opublikowane ostatnio badania. Chcąc ratować rząd usłużni dziennikarze napisali jednak wiele artykułów, że to nieprawda, albowiem Polacy przerzucili się na tanie dyskonty, bo świetnie dostowali się do gospodarki rynkowej i wiedzą, że dyskonty zrównały się jakościowo z innymi sklepami. Po co więc mają przepłacać? Taką opinię usłyszałem w którymś z porannych programów TVP1. Idiotyzm? Oczywiście, ale nie dla polactwa. Komu polactwo da wiarę? No przecież nie obiektywnym badaniom!