Moje wiosenne haikowanie

W moim dzisiejszym haikowaniu odniosę się wyłącznie do jednego, charakterystycznego  obrazka. To poniższy obraz wysokich, stromych gór i śniegu w ich najbliższym otoczeniu, podczas gdy na hali budzi się wiosna. Na podstawie tego jednego widoku napisałam kilkanaście haiku.

Zapraszam wszystkich „haikowiczów” do tworzenia swoich własnych haikowych kompozycji w odniesieniu do tego właśnie obrazka. Moim zdaniem efekt takiego eksperymentu może być ciekawy, różnorodny i bardzo wieloznaczny. Nieprawdaż?

A więc zapraszam do wiosennego haikowania!

 

w ten pobudki czas

- wiosna łąkę utkała

 z żywych śnieżynek

nagie wierchy śpią

nie czując tchnienia wiosny

- łęg „gra w zielone”...

 łąka zakwitła!

- biały całunie w turniach

ty też zmartwychwstań!

 

śnieg wtulony w żleb

- hala gra intermezzo

na kwiecistym tle...

tu – triumf kwiatów

tam - śnieżne uroczysko

zmrożone klęską...

gołe wierzchołki

- czy was nie ekscytują

kwietne pasjanse?

góry podniebne

- daleko „nie zajdziecie”

z „głowami w chmurach”...

samotne szczyty

wierne zimowej zbroi...

- zdrada bratnich hal?

zabieliło grąd

i ubarwiło błonia

w ten czas poezji...

skalne iglice

świadkiem cudów natury

- nie śpijcie głazy!

wiosenko - miotłą 

rozmrażaj skał czeluście

- nie czekaj na zew ...