W Biblii występuje przekaz, że jeśli nawet "naród wybrany" zostanie przetrzebiony, to zawsze pozostanie "RESZTA" z której się on na nowo odtworzy.
Ten przekaz ma utwierdzać Żydów w ich zaciekłym uporze realizacji nakazanego celu. Można zauważyć, że sama koncepcja nie ma charakteru personalistycznego, gdyż to cały naród jest traktowany jako wykonawca woli Jahwe. Życie pojedynczego Żyda nie ma wartości; tę wartość nabywa jedynie jako członek wspólnoty.
Opisane spostrzeżenia pozwoliły prof. Konecznemu na sformułowanie tezy, iż Cywilizacja Żydowska ma charakter gromadnościowy.
Jest jednak inne pytanie: skąd się wzięła sama koncepcja "RESZTY"?
Przecież we wszystkich nakazach relacji z innymi narodami występuje wręcz bezwzględne żądanie niszczenia innych tak, aby ślad po nich nie pozostał. Przecież Saul został pozbawiony tronu za sprzeciwienie się religijnemu nakazowi zniszczenia wszystkiego, co pozostało jako zdobycz z napadu na inne plemię. Podobnie Dawid okrążał osady Amalakitów i likwidował wszystko, co żyje.
Dlaczego zatem pojawia się "RESZTA", gdy naturalnym byłoby liczyć się z identycznym traktowaniem ze strony przeciwników w myśl zasady: "mądrość w tym sposobie, jak ty komu, tak on tobie". Nie mówiąc o prawie - "oko za oko, ząb za ząb", które wszak na Bliskim Wschodzie funkcjonowało.
Wydaje się, że może to być nawiązanie do starszych przekazów dotyczących cykli rozwojowych ludzkości. Pierwowzorem jest tu Noe z rodziną jako wierni nakazom Jahwe (?) - zbudowali korab, a to pozwoliło im ocaleć.
Podobnie miało chyba być z "narodem wybranym", któremu tą drogą zabezpieczano przetrwanie, ale pod warunkiem wykonywania nakazów Jahwe.
Jak to można odnieść do czasów współczesnych i jakie uwarunkowania by powstały? A jeśli tak rozumiana idea "narodu wybranego" jest tylko iluzją, gdyż w następnym cyklu rozwojowym cechy żydowskie nie będą preferowane?
Ciekawe konstatacje ...
