Kaczyński aż po śmierć

Mówi sie tu o roli Kaczyńskiego we współczesnej polityce, a mówi nie bez przyczyny, w końcu wprawdzie mniejszość, ale jednak duża grupa głosowała na niego. To zadziwiające, że połowa obywateli widzi w nim nieprzyjemnego i niereformowalnego szkodnika, który razem z paroma innymi oryginałami, takimi jak Macierewicz, Ziobro, Moczulski (kiedyś) stanowią polski folklor polityczny. Czyzbysmy aż tak skrajny mieli naród? Jedni trzeźwo myślący o tym, co w niedalekiej przyszłości zrobić, by mieć się lepiej, a drudzy wręcz odwrotnie-sięgający i wiszący w przeszłości jak trzepoczący na wietrze zapomniany wisielec, rzucający gromy, pomstujący i walczący krzyżem jak pałą do bassebolla. Z Kaczyńskiego zrobili sobie idola, od którego oczekują spełnienia swoich zapędów, a on nie pozostaje dłuzny, gloryfikując nawet takie uposledzone środowiska jak rodzinka radia ojca Rydzyka. Czy to jest normalne w kraju, który wchodzi w struktury Unii Europejskiej i aspiruje do nowoczesności? Nawet do głowy im nie przychodzi alternatywa jakakolwiek poza Kaczyńskim, zupełnie jak w Korei Północnej z Kim ir Senem a teraz Kim dzong Il`em , jak na Kubie czy w Iranie - jeden wódz i żaden inny, aż po smierć. Tyle, że w tych krajach po pierwsze: im dalej na wschód tym narody mają bardziej niewolniczy charakter już w genach, a więc Chińczycy, Koreańczycy będą zawsze szanować i bać się narzuconej władzy. O wyznaniowym Iranie nie ma co wspominać. W Polsce ci wyznawcy PiSostruktur sami dobrowolnie narzucają sobie taki kaganiec, takie niemal polityczne wyznanie i dramatycznie śmieszne przywiązanie do kultu jednostki, aż po smierć, jak to już niejeden bloger wyznawał w Salonie.