CZEGO SIĘ LĘKAŁEM

Czego się lękałem nie mijało

więc jak zgonione zwierzę uciekałem

za siebie przed siebie

nie wiedząc czy gdziekolwiek czeka przeznaczenie

 

Na szczęście nie było mnie Patrzyłem

na życie Przeżywałem siebie ze wzgardą

bez wystawności wewnątrz siebie skruszony i pokutujący

 

Ten piękny chłopiec mój brat (ani żony ani przyjaciółki)

tańczył któregoś dnia Niepokoję się gdyż

aż do zatracenia zbyt szybko mnie ubywa

 

Czego pragnąłem nie przychodziło

 

Na szczęście nie było mnie stać Wreszcie powiedziałem mu

na szczęście jesteśmy zgubieni

 

Czego się lękałem nie mijało

Czego pragnąłem nie przychodziło

 

Od chwili gdy stałem się przechodniem

aby mnie nie opuścił podejrzliwie

pilnuję czasu Patrzę Patrzę

na młode liście