Wielkanoc po końcu świata

Wspominam pierwszą Wielkanoc

po końcu świata

Było ciepło W letniej sukience

szłam z koszyczkiem w stronę krzyża

i zawróciłam nagle

żeby pić brzydko samotnie

Moja ciemność

była hermetyczna

żadnych głosów z zewnątrz

Bolały mnie dłonie

pokryte znikającym pismem

Litera po literze Lęk po lęku

Zostałam skazana

 Ale idę teraz

i nie zawracam

                                          3.4.2015