jest jak bilet

ten grzech nie ma własnego miejsca

krąży po ulicach obcych miast po kawiarniach

łatwo go poznać

nie dlatego że zawsze w pociągach a brak domu

jest jak bilet nie dlatego że ciężki

wśród innych grzechów do wybaczenia

nie dlatego że śmiertelny bo nieśmiertelny

ten grzech nie ma imienia ma ręce wszystkich

którzy mogą dotknąć ciemności

ale nie mogą dotknąć innego  człowieka

do których nie przychodzą dzieci od których

dzieci odchodzą grzech przegrywających

grzech nieudanych grzech który błądzi

po pustych przestrzeniach i widzi łąkę

zalaną łzami i czuje ziemię

drżącą jak zegar grzech tak opuszczony

że trzeba go wziąć do siebie