Civis Posnaniae Civis Posnaniae
48
BLOG

17 IX

Civis Posnaniae Civis Posnaniae Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 1

Dziś, w 80. rocznicę napaści ZSRR na Polskę, dokonaną w siedemnastym dniu zmagań z prącymi z zachodu wojskami III Rzeszy, a więc nie mającą de facto realnej możliwości przeciwdziałania tejże agresji, wszystkim Salonowiczom chciałbym zadedykować wiersz naszego wielkiego poety Zbigniewa Herberta, podejmujący tą tematykę:


                                                                                                              Józefowi Czapskiemu

                                                                                   17 IX

                                                   Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
                                                   a droga którą Jaś Małgosia dreptali do szkoły
                                                   nie rozstąpi się w przepaść

                                                   Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów
                                                   rycerze śpiący w górach będą spali dalej
                                                   więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu

                                                            Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą
                                                            śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności
                                                            będą czyścili swoje muzealne bronie
                                                            przysięgali na ptaka i na dwa kolory

                                                            A potem tak jak zawsze – łuny i wybuchy
                                                            malowani chłopcy bezsenni dowódcy
                                                            plecaki pełne klęski rude pola chwały
                                                            krzepiąca wiedza że jesteśmy – sami

                                                    Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
                                                    i da ci sążeń ziemi pod wierzbą – i spokój
                                                    by ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
                                                    najtrudniejszego kunsztu – odpuszczania win[1]


Poniżej wersja rosyjska tego samego wiersza:
                                                   
                                                                                   17. IX
                                                                       Юзефу Чапскому

                                                   Моя беззащитная родина примет тебя захватчик
                                                   и дороа та по которой Ясь Малгося топали в
                                                   школу
                                                   не разверзнется бездной

                                                   Реки слишком ленивы не склонны к потопам
                                                   рыцари спящие в горах спать будут дальше
                                                   стало быть ты легко войдешь незваный гость

                                                   Но сыновья этой земли сойдутся ночью
                                                   смешные карбонарии заговорщики свободы
                                                   будут чистить свои музейные ружья
                                                   присягать будут птице и двухцветному флагу

                                                   А потом как всегда будут зарева взрывы
                                                   мальчишки как с картинки бессонные командиры
                                                   груз поражения за плечами ржаво-рыжие поля славы
                                                   бодрящее знанье что нам никто не поможет

                                                   Моя беззащитная родина примет тебя захватчик
                                                   и даст тебе сажень земли под ветлой и тебя упокоит
                                                   чтобы те что придут после нас учились снова
                                                   труднейшему из искусств – искусству прощать[2]



[1]: Zbigniew Herbert, Raport z oblężonego Miasta i inne wiersze, Wyd. III krajowe, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998; ISBN 83-7023-253-1, str. 85.

[2]: źródło do tekstu rosyjskiego

"[...] człowiek posiadający wyraziste przekonania nieraz wydaje się dziwaczny, bo nie zmienia się wraz ze światem. Wspiął się wysoko na nieruchomą gwiazdę, a ziemia wiruje pod nim jak fotoplastykon. Miliony ludzi w eleganckich garniturach uważają się za rozsądnych i zdrowych na umyśle wyłącznie dlatego, że stale zarażają się najmodniejszym szaleństwem i pochwyceni w wir świata są miotani z jednego obłędu w drugi." (Gilbert K. Chesterton)

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura