Czy nastąpi autorefleksja polskiego Kościoła, który nie przystaje do otwartości papieża Franciszka?
Przy obecnych polskich hierarchach taki namysł jest wątpliwy. W każdym razie autorefleksja, która znajdzie publiczny wyraz w homiliach, na ambonach.
W ciszy pałaców biskupich na pewno coś podobnego zachodzi, bo nie mamy do czynienia z ludźmi, którzy nie widzą, bądź nie słyszą.
Ta autorefleksja nie jest wynoszona na zewnątrz i coś przydługo trwa. Wobec tego można z dużym prawdopodobieństwem orzec: polski Kościół gra na przeczekanie.
Coś się zdarzy w Watykanie, jakiś ruch, jakieś zdarzenia, które będą na rękę naszym biskupom i nieposkromionemu w żądzy władzy i posiadania o. Rydzyka.
Zauważmy, iż polscy hierarchowie nie odnoszą się do Franciszka w swoich wypowiedziach, jakby nie mieli zwierzchności w Watykanie. Cytatologia to jeden z probierzy rozprzestrzeniania się nowych prądów, ruchów, idei.
Zabierają za to głos świeccy typu Tomasza Terlikowskiego, który mówi, iż "papież nie musi być lubiany".
Franciszka nie lubi polski Kościół, nie lubi go Terlikowski, bo świat go lubi. Przecież Terlikowski nie jest ślepy. Wierni niepraktykujący zaczynają praktykować - na świecie. Ale nie w Polsce.
Franciszek przekonuje na świecie do siebie i zarazem do Kościoła, zyskuje przez to pełniejsze nawy kościołów. Franciszek przekonuje też w Polsce, ale niepraktykujący nie wracają.
Co jest? Co stoi na przeszkodzie? Polscy hierarchowie, którzy walczą z wiernymi, z ateistami, feministkami. Ostatnia armata - to gender. Nie obroni ona jednak Częstochowy, bo hierarchowie nie mają do czynienia ze Szwedami, ale Polkami i Polakami.
Hierarchowie polskiego Kościoła pomylili pola bitew, narzędzia wiary i wartości, którymi winni się zajmować. Pomylili przede wszystkim czasy. Nikt nie odniósł jeszcze zwycięstwa nad swoimi, oprócz tyranów. Tym chce być Kościół dla rodaków?
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
