Postanowiłam się dzisiaj ujawnić z chorobą (a bardziej z ozdrowieniem) przed znajomymi na Facebooku. Nie po to, żeby "zdobyć rozgłos" (gdyby o to mi chodziło, poinformowałabym świat, gdy tylko dowiedziałam się o chorobie). Chciałam po prostu przemówić do hejterów, gdyż sporo osób po prostu mnie się teraz boi. Było oczywiście wiele miłych słów, ale trochę wątpię w ich prawdziwość.
Kolejny dzień minął leniwie. Odważyliśmy się jednak zaprosić do ogródka (pierwszy raz od 25 dni) sąsiada. Chyba dobrze się poczuł w naszym towarzystwie, bo zasnął na leżaku jak dziecko . A może jesteśmy już tak nudni? Nie, nie, wolę pierwszą wersją.
Mamy jednak ciekawostkę. W związku z tym, że próbujemy uwolnić Krzyśka, poprosiliśmy o wsparcie osobę, która mogłaby mieć wpływ na skrócenie wyznaczonej dla niego kwarantanny (niestety na prośbę tej osoby nie mogę podać jej funkcji). Okazało się, że nic nie da się zrobić, ponieważ zostaliśmy objęci programem badania osocza. Że co??? Ja, a tym bardziej Krzysiek, na nic się nie zgadzaliśmy, a tu proszę, taka nowina. Podobno jesteśmy na tyle wyjątkowym przypadkiem (ja byłam chora, a Krzysiek nie zachorował będąc ze mną 24 h na dobę), że postanowili sprawdzić naszą odporność.
Skoro już zostaliśmy włączeni do jakiegoś programu, mam nadzieję, że poznamy chociaż wyniki.
