To było we wrześniu 1939 roku. W czasie, kiedy była bombardowana Warszawa - stolica Polski, kiedy broniło się Westerplatte i chyba jeszcze placówka Poczty Polskiej prowadziła w Gdańsku dramatyczną obronę, władze Związku Radzieckiego zaniepokojone o los obywateli narodowości rosyjskiej zamieszkujących na obszarze należązym do Polski przekroczyły granicę na całej jej długości wkraczając na teren suwerennego państwa.
Wkrótce ogłoszono niezależność państw narodowych i utworzono autonomiczne państwa - Litwę, Ukraine oraz Białoruś. Właściwie ludność narodowości innej niż polska, uzyskały niezależność państwową. Aby nie doszło do konfliktu zbrojnego, żołnierzy państwa nie funkcjonującego prawidłowo - z uwagi na emigrację rządu państwa polskiego - umieszczono w osobnych obozach, nie w koszarach, lecz w obozach dla osób internowanych z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa państwa.
Cóż więcej dodać, oddziały regularnego wojska polskiego, zagubione z uwagi na brak łączności, usiłowały dokonać przegrupowania na dalekich tyłach Polski, tam jednak, za sprawą sąsiedniego mocarstwa utworzono zupełnie nowe pańtwa - polscy żołnierze nagle z bronią w ręce znaleźli się na terytorium obcego państwa. Po rozbrojeniu (Naczelny Wódz polskich wojsk wydał zakaz działań zbrojnych w przypadku - gdyby miało to dotyczyć oddziałów sowieckich) - polscy żołnierze zaginęłi bez wieści. Przypomnę - pierwsze internowania nastąpiły jesienią 1939 roku, kontakt z osobami internowanymi został przerwany wiosną roku 1940.
Dopiero w 1943 roku władze zwiazku radzieckiego ogłosiły, że polscy oficerowie internowani w obozach Ostaszkowa, Starobielska i Kozielska zostali wymordowani przez odddziały niemieckie wkraczajace na te tereny w 1941 roku.
Warto przypomnieć, że wiosną 1940 roku rozpoczęły się deportacje rodzin polskich oficerów na Syberię. Właściwie te deportacje rozpoczęły sie już na początku 1940 roku - pierwsza dotyczyła rodzin pracowników leśnych. druga - już oficjalnie potwierdzona - miała miejsce w lutym 1940 roku. Kolejne nastąpiły w kwietniu 1940 i następna w 1941 roku nie została dokończona zgodnie z planem z uwagi na działania zbrojne Niemiec przeciwko Rosji. Wtedy wielu osobom uwięzionym w transporcie udało się uciec i ukryć przed wywózką.
W marcu 2014 roku nieznane grupy zbrojne wkroczyły na teren Ukrainy i w związku z protestami społeczeństwa ukraińskiego pod adresem legalnego rządu tego państwa - władze Rosji podjęły działania zapewniające obronę interesów Rosjan zamieszkałych poza granicami tego państwa.
Żołnierze ukraińscy stacjonujący w koszarach zostali w nich uwięzieni i wygląda na to, że z chwilą uznania przez Rosję Krymu jako niezależnego państwa - osoby zbrojne nie posiadajace obywatelstwa tej krymskiej autonomii zostaną internowane.
Jakże wielkie jest podobieństwo scenariuszy tego z roku 2014 jak i tego z jesieni 1939 roku.
Inne tematy w dziale Polityka
