W trudnym okresie posierpniowych strajków działo się wiele. Bardzo często dochodziło do jakichś przemarszów przez miasto i głównie w okolicach Rynku dochodziło do zamieszek. To znaczy, Milicja wyposażona w sprzęt bojowy (tarcze w rękach ZOMO i pałki) oraz towarzyszące armatki wodne zamykała gdzieś w ciasnym wejściu do Rynku ulicę a napierający z tyłu tłum miażdżył tych, którzy byli na przedzie. Dopiero po jakiejś chwili okazywało się, że z przodu zmilitaryzowane jednostki milicji OBYWATELSKIEJ pałami traktowały pokojową manifestację.
Potem trzeba było zbierać kasę na spłaty kar nałożonych na uczestników przemarszu.
Z biegiem czasu wszyscy motorniczowie i kierowcy autobusów byli przygotowani, że nie wrócą "profilaktycznie" do domu, że po zdaniu wozu czeka ich zaproszenie do prewencyjnej poczekalni, gdzie mieli czekać na zakończenie zapowiadanych przemarszy.
Potem, w czasie stanu wojennego też różnie było. Jedni twierdzili, że z władzą trzeba liczyć się i czasem ustępować z postulatami, inni nie uznawali przeciwnika jako strony dotrzymującej słowa. Nie mieli łatwego życia i często musieli ukrywać się przed agentami służby bezpieczeństwa.
Pewną pomocą i wsparciem cieszył się Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, który miał czuwać nad przestrzeganiem praw człowieka zatrzymanego przez organa władzy porządkowej. Niektórzy określali tę organizację pogardliwym skrótem "ROPCiO", bo była to opozycyjna fałszywka, czyli prowokatorzy wyszukujący potencjalnych wrogów państwa socjalistycznego a następnie wciągania ich w działalność "opozycyjną" kończąc zatrzymaniem "opozycjonistów" i przykładnego ich ukarania.
Część uczestników Solidarności lat 80. XX w. doczekała się uznania i stanowisk w "wolnej już Polsce", lecz część opozycjonistów straciła sporą część swojego życia i nadal nie cieszą się zaufaniem "oficjalnej władzy".
https://www.salon24.pl/newsroom/990705,lech-walesa-na-konwencji-ko-o-kornelu-morawieckim-to-byl-zdrajca#logged
