Chcemy sankcji, to oczywiste, chcemy ukarać zbrodniarzy, chcemy osłabić wroga, chcemy zemsty... To naturalne, że ludzie dobrej woli na świecie jednoczą się przeciwko Rosji, solidarnie godząc się na przejściowe trudności wymuszające zaciskanie pasa,. Kraje wolnego świata są dość bogate, aby troszkę zbiednieć na chwilę - skoro niewielkim kosztem można ponownie doprowadzić Rosję do bankructwa, to warto się troszkę poświęcić.
A jak to wygląda z drugiej strony? Jak reagują Rosjanie? Pamiętamy czasy wojny w Afganistanie i stanu wojennego w Polsce. Za te zbrodnie Rosja została ukarana sankcjami. I co zrobili Rosjanie? Nie ugięli się, woleli walczyć do samego końca, woleli ponieść totalną klęskę, woleli upaść i doprowadzić swoje imperium do upadku, niż się ugiąć i wycofać z Afganistanu, niż się ugiąć i popuścić cugli PRL.
Czy teraz będzie to samo? Rosja bankrutuje, ale jeszcze nie upadła. Jeszcze może się wycofać i zachować swoją pozycję w świecie. Rosjanie pamiętają Afganistan, pamiętają stan wojenny w Polsce, pamiętają sankcje Reagana. Czy nauczeni doświadczeniem uratują swoje państwo, czy powtórzą swoje błędy sprzed czterdziestu lat i znów doprowadzą do bankructwa i upadku swoje państwo?
Współczucie dla Ukraińców nakazuje nam żywić nadzieję, że Rosjanie się opamiętają i wycofają z Ukrainy.. i tym samym uratują swoje państwo przed upadkiem, oszczędzając Ukraińcom dalszych cierpień. Z drugiej strony, polska racja stanu nakazuje nam mieć nadzieję, że Rosjanie będą trwać w swoim uporze i doprowadzą swoje państwo do upadku, a my będziemy Ukraińcom wdzięczni za ich poświęcenie w obronie wolnego świata. Nasze uczucia są więc naturalnie ambiwalentne. A jacy są Rosjanie? Czy są wciąż tak samo uparci, jak czterdzieści lat temu? Czy wolą upaść, głodować i prosić Zachód o pomoc żywnościową, jak wtedy, kiedy ZSRR się rozpadł? A może wolą jednak coś wynegocjować, wycofać się z Ukrainy i uratować Rosję?
