Pierwsze przykazanie Dekalogu: "Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną” (Wj 20,3) nie należy do przeszłości. Jest ono wiecznie żywym słowem, które – jak pisał Jan Paweł II – dotyczy najgłębszej prawdy o człowieku. W encyklice Redemptor Hominis papież przypominał:
"Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. [...] To, co mówi Chrystus, objawia człowiekowi nie tylko Boga, ale i samego człowieka” (RH 10).
Wierność Bogu jako jedynemu Panu nie jest archaicznym nakazem, ale drogą do zrozumienia siebie, swojej godności i celu życia.
W naszych czasach bardziej niż kiedykolwiek, człowiek staje się narażony na subtelne formy bałwochwalstwa. Bożki XXI wieku nie przybierają już postaci posągów ze złota, lecz ukrywają się w ideologiach, postawach, technologiach i stylach życia.
W erze mediów społecznościowych i cyfrowej obecności, wielu ludzi – często nieświadomie – stawia siebie w centrum. Promowanie "siebie samego” jako marki, dążenie do sukcesu za wszelką cenę, obsesja na punkcie wyglądu i popularności – to współczesne formy kultu jednostki. Jan Paweł II ostrzegał przed tym niebezpieczeństwem w Evangelium Vitae:
"Gdy Bóg zostaje odrzucony, także godność człowieka zanika” (EV 21).
Postęp technologiczny, choć przynosi niezaprzeczalne dobro, może prowadzić do iluzji samowystarczalności. Człowiek zaczyna wierzyć, że może wszystko – tworzyć życie, modyfikować naturę, kontrolować śmierć, ale jak pytał proroczo papież w Fides et Ratio:
"Czyż człowiek może naprawdę być szczęśliwy, jeśli odrzuci Boga, który go stworzył?” (FR 81)
Współczesny świat, w imię tolerancji, często promuje relatywizm – przekonanie, że nie istnieje jedna prawda, a każde "ja” może tworzyć swoją własną. Jan Paweł II w Veritatis Splendor zauważał, że:
"Społeczeństwo, które odrzuca moralną prawdę, podcina fundamenty wolności” (VS 101).
To odejście od Boga jako źródła prawdy prowadzi do chaosu wartościowego, gdzie dobro i zło stają się kwestią opinii.
W dzisiejszym świecie, w którym wiara bywa spychana na margines, wierność pierwszemu przykazaniu wymaga odwagi. W Novo Millennio Ineunte papież pisał:
"Trzeba iść pod prąd. Trzeba mieć odwagę nowego początku, opierając się na wierze w Chrystusa” (NMI 3).
Ta odwaga nie polega na walce z innymi, ale na świadectwie życia – pokornego, uczciwego i zakorzenionego w Ewangelii. To codzienne wybieranie Boga ponad wszystko inne: ponad wygodę, sukces, opinię ludzi.
Pierwsze przykazanie to również przypomnienie, że tylko Bóg daje człowiekowi wolność – nie pozorną, ale prawdziwą, zakorzenioną w prawdzie i miłości. W Veritatis Splendor Jan Paweł II tłumaczył:
"Wolność nie jest czymś absolutnym, lecz jest relacyjna: jej sensem jest służba prawdzie i dobru” (VS 84).
Człowiek, który wybiera Boga jako jedynego Pana, nie kurczy się – przeciwnie, wzrasta, ponieważ odnajduje swoją tożsamość jako dziecko Boże.
W świecie pełnym hałasu, informacji i ciągłego pośpiechu, pierwsze przykazanie jest jak delikatny, ale stanowczy głos Boga: "Wróć do mnie”. To zaproszenie do ciszy, kontemplacji, modlitwy. Papież wzywał:
"Nie lękajcie się otworzyć drzwi Chrystusowi! Otwórzcie na oścież drzwi waszych serc” (Homilia na rozpoczęcie pontyfikatu, 22 X 1978).
Niech to wezwanie stanie się dla nas codzienną modlitwą. Bo wierność Bogu nie jest ciężarem – jest drogą do szczęścia. Bo gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu.
Źródła
Redemptor Hominis Jan Paweł II
Evangelium Vitae Jan Paweł II
Fides et Ratio Jan Paweł II
Veritatis Splendor Jan Paweł II
Novo Millennio Ineunte Jan Paweł II
Homilia na rozpoczęcie pontyfikatu, 22 X 1978
Zdjęcie Google
Inne tematy w dziale Rozmaitości
