Poszukiwania Franciszka, by inaczej kierować Kościołem - tak określiłbym zmiany dotyczące synodu biskupów. Już synod o rodzinie zwołany przez papieża z Argentyny był pierwszym, w którym postawiono na wolność dyskusji i zrezygnowano z jakichkolwiek nacisków ze strony Stolicy Apostolskiej w moderowaniu - takie można było usłyszeć opinie uczestników synodu.
Czy przyniósł on oczekiwane rezultaty? Czy właśnie tego oczekiwał papież Franciszek? To pozostaje kwestią drugorzędną. Bo na pewno pozwolił Ojcu świętemu nabyć doświadczenie i nakierować dalsze kroki w określonym kierunku.
To ostatni sobór w zasadzie wskazał synodalność jako kierunek, ale jak ma się to wskazanie realizować jest i było kwestią do rozważenia. Moim zdaniem położenie nacisku na kontynentalność na pewnym etapie jest kluczowe. Znowu wskazówką może być drugi synod o rodzinie, gdzie zapatrzeni w polityczną poprawność przedstawiciele Europy i Ameryki chcieli wprowadzić obecne postulaty LGBT. Nie stało się tak dzięki stanowczemu sprzeciwowi biskupów afrykańskich. A po tym, jak na pierwszym synodzie taka próba została podjęta i od razu skompromitowana przez comming out polskiego duchownego, Krzysztofa Charamzę (ktoś pamięta jeszcze jego wyreżyserowane pajacowanie?), można sądzić, że Franciszek był zadowolony, że na drugim synodzie właśnie afrykańczycy potrafili się przeciwstawić. Z kolei właśnie dzięki temu nie było żadnych wątpliwości, że wydany przez Kongregację Nauki Wiary zakaz błogosławieństw par homoseksualnych jest w pełni akceptowany przez Ojca świętego. W końcu jest on zakonnikiem. A od dawna już zakony zauważyły, że Europa jest skończona. W Afryce i w Azji nowicjaty się otwiera, w Europie i Ameryce zamyka. Koniec starego kontynentu nie dotyczy tylko religii. Ekonomiści wskazują, że pod względem gospodarczym Europa jest chora. Tylko o tym jeszcze nie wie. I jak wcześniej kolonizowała gospodarczo, tak dziś chce jeszcze kolonizować ideologicznie. Dlatego w kościele mamy zwrot ku Afryce i Azji - widoczny on będzie dobrze też na synodzie, który będzie funkcjonował na nowych zasadach. By pomóc zainfekowanym kolonialną wyższością dostrzec, że są chorzy, a uzdrowieniem może być słuchanie innych.
