Polska konstytucja funkcjonuje 33 lata i choć kłuła wiele ekip w tym czasie rządzących, żadna nie odważyła się w niej „grzebać” dla ułatwienia sobie rządów. Uciążliwości dla sprawujących władzę konstytucja wynosi z historii tak ujętej w preambule:
„W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny, odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie, my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej [….] ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot. Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej”.
Konstytucja zamierzenie wprowadza „utrudnienia” dla rządzącym w sprawowaniu władzy w oparciu o świeżą pamięć przeżytego przez Polskę totalitaryzmu, w której demokratyczną konstytucję zastąpiono Ustawą Zasadniczą jako instrukcję dla totalitarnych rządów: jak „utrzymać” ZDOBYTĄ władzę.
Wystarczy wspomnieć o tym „konstytucyjnym” zapisie”: „Socjalistyczny charakter Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza jako "przewodnia siła polityczna społeczeństwa w budowie socjalizmu" oraz "nierozerwalna przyjaźń polsko-radziecka".
Od tego właśnie odcina się obecna konstytucja takim zapisem z preambuły: „…odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie …”
Z intencją pozbawiania ekip rządzących autorytarnych pokus, Konstytucja III PR ustanowiła mechanizmy temu przeciwdziałające. Zawarto to miedzy innymi w rozdziale IX pod nazwą „ORGANY KONTROLI PAŃSTWOQEJ I OCHRONY PRAWA”. Jednym z nich jest „Rzecznik Praw Obywatelskich” tak dosłownie konstytucyjnie umocowany:
Art. 208.
1. Rzecznik Praw Obywatelskich stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji oraz w innych aktach normatywnych.
2. Zakres i sposób działania Rzecznika Praw Obywatelskich określa ustawa.
Art. 209.
1. Rzecznik Praw Obywatelskich jest powoływany przez Sejm za zgodą Senatu, na 5 lat.
2. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, ani wykonywać innych zajęć zawodowych.
3. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu.
Art. 210.
Rzecznik Praw Obywatelskich jest w swojej działalności niezawisły, niezależny od innych organów państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie.
Art. 211.
Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmi Rzecznik Praw Obywatelskich jest w swojej działalności niezawisły, niezależny od innych organów państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie.
Art. 212.
Rzecznik Praw Obywatelskich corocznie informuje Sejm i Senat o swojej działalności oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela.
Wszystkie w/w uprawnienia RPO są dla władzy państwowej przeszkodą w zapędach do upraszczania i ułatwiania sobie rządów „na skróty” w legislacyjnym przemycaniu praw zawierających partyjne /partii rządzącej/ reguły ustrojowe rządów w państwie. Najbardziej „bolesnym” dla rządzących jest Art. 210: „Rzecznik Praw Obywatelskich jest w swojej działalności niezawisły, niezależny od innych organów państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie”.
Niezłomna postawa obecnego RPO w stanowczym reagowaniu na partyjne „apetyty” na władzę „absolutną” tak bardzo uwierały PiS, że po raz kolejny wszedł /za pomocą TK/ w ostry konflikt z konstytucją III RP, co natychmiast odbiło się ostrą rekcją UE pogarszając jeszcze bardziej istniejącą opinię o zaniku w Polsce reguł „demokratycznego państwa prawa”.
Ten kolejny ruch PiS w stronę autorytaryzmu tak przecież źle zapamiętanego u nas z czasów PRL z jakże wymownym, czołowym uczestnictwem w tym procesie Stanisława Piotrowicza reliktu PRL i komunistycznego stanu wojennego /prokurator/ jest wobec Polaków niepojętą arogancją obozu rządzącego w Polsce.
Polska pod rządami PiS stacza się po równi pochyłej na najdalsze peryferie demokratycznego świata.
Gdzie się zatrzyma?
