Mocno buńczuczne nacjonalistyczne partie Europy nie zdołały - na szczęście - uzyskać w Parlamencie Europejskim siły głosów potrzebnych do organizacyjnego przemodelowania ustroju Unii wyeliminowaniem z niego elementów federalistycznych, nielicznych przecież, ale stanowiących ważną zwartość polityczną jako gwaranta pozycji Europy w coraz bardziej imperialnym świecie.
Siłą tej zwartości jest wspólnota zasad ustrojowych prezentujących demokratyczny pluralizm z niepodważalnym trójpodziałem władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, bez prawa ingerencji jednych w konstytucyjne uprawnienia drugich.
Ten ustrojowy stan faktyczny został obroniony przed falą nacjonalizmu partii niechętnych normom wspólnotowym z fragmentami uszczupleń suwerenności państw członkowskich na rzecz Wspólnoty z uprawnieniami ponad państwowymi w imię solidarności kontynentalnych interesów całej Europy.
W takiej politycznej konstelacji jakaś tam drobna rozbieżność interesów państwowych musi być podporządkowana ważniejszemu interesowi całej Wspólnoty jako niekwestionowanego dobra wszystkich państw w niej zrzeszonych.
Na szczęście kultura polityczna „Starej Europy” wzięła górę nad zbłąkanymi krajami dawnego obozu socjalistycznego i brytyjskich, wyspowych egoistów, co rokuje na praktykowanie racjonalnej polityki europejskiego kontynentu jako najwyższego dobra wszystkich Europejczyków
Kandydatami na ścisłe kierownictwo UE są:
Ursula von der Leyen -Niemcy - szef KE, David Sassola - Włoch - szef PE., Charles Michel - Belg - szef Rady Europejskiej, Josep Borrell - Hiszpan - szef dyplomacji unijnej.
Ten skład kierownictwa Unii /gdyby został zatwierdzony/ byłby gwarantem nienaruszalności liberalno pluralistycznej linii politycznej Wspólnoty, tym bardziej, że rośnie w siłę euro, które niebawem przyjmą: Chorwacja, Bułgaria i Rumunia.
Teraz nadszedł czas na stawienie nacjonalistom tamy do władzy w krajach unijnych . Prognozy - choć zmienne - sugerują, że taka tama jest możliwa.
Pierwsza próba w Polsce na jesieni.
