Maja - dziewczyna z innego świata....

Wczoraj z prawdziwą przyjemnością wysłuchałem w radiowej Trójce wspomnień słowno muzycznych tych którzy w trójce pracowali. Pan Friedman, Mann, Niedźwiecki, Artur Orzech..   Między innymi Marek Niedźwiecki i Wojciech Mann poruszyli sprawy techniczne mianowicie: czy odbiorniki które posiadali w domu miały, bądź nie miały UKF.
Mało kto pamięta, że Polska  miała mieć tzw. wysoki UKF, w okrojonym zakresie. Rarytasem są obecnie pierwsze odbiorniki z UKF-em 91-100 MHz. Pierwsza radiofoniczna stacja w Warszawie w roku 1954 miała częstotliwość 97,6 MHz. Sowieci z racji rozległego terenu i monopolu stacji państwowych terenu używali wówczas zakresu 66,5 – 74 MHz, tzw - OIRT.  No i my też to przyjęliśmy, podobnie jak licencję na samochód Warszawa. U nas w domu był w latach '70 wielki i piękny odbiornik Unitra Aria. Piękna  radiola z gramofonem, pełnym zakresem fal dł./śr./kr./i UKF-em, i dwoma głośnikami. To było centrum życia domowego. Pamiętam leżące na półkach dźwiękowe kartki z życzeniami, które można było nagrać w każdym większym mieście i w modzie było sobie je przesyłać.  Był też piękny wielki telewizor Orion Delta, który służył do podkreślenia statusu mieszkania, czwartkowej „Kobry” i niedzielnej „Bonanzy”. Na wszelkie sugestie aby włączyć tak bez okazji TV babcia odpowiadała niezmiennie: nie włączaj, to rozrywka w sam raz dla fornali.... Lepiej coś poczytaj...  A pamiętam, że wtedy z telewizją nie było tak źle. Był Kabaret Starszych Panów na żywo i wiele fajnych programów edukacyjnych. Co by Babcia powiedziała na dzisiejszy plebejski TVN – aż boję się po myśleć.

Radio więc było w samym centrum a w nim królował Program Pierwszy z Warszawy; hejnał w samo południe, stan wody na Bugu we Włodawie, poziom Odry w Miedoni i Wisły w Kępie Polskiej. Informacja o krajowej częstotliwości wzorcowej wynoszącej zero. Słowem mieliśmy radio z UKF ale to radiowa jedynka kształtowała nasz obraz świata. Oczywiście nie licząc RWE czy „Londynu” których o słuchaliśmy z dziadkiem....
Na UKF-ie słuchało się Programu Czwartego na którym do południa emitowane były programy edukacyjne a po południu muzyka poważna, Program Drugi.....   

Aż tu pewnego dnia poszliśmy z wizytą do młodych znajomych, którzy wprowadzili się do bloku nieopodal. Mieszkanie mieli skromne, nie mieli telewizora, ale podobnie jak my, również mieli radio. Ale jakie!!!  Otóż na stoliku pysznił się, właśnie – pysznił się srebrnym blaskiem  radiomagnetofon Maja. Płaski z efektownie sterczącą anteną teleskopową. Maja miała dziwny i niespotykany wówczas układ strojenia z tzw. warikapem, czyli diodą pojemnościową. Dlatego do działania radia potrzebna była dodatkowa bateryjka 9V, a kto pamięta te czasy, ten wie, że baterie były trudno dostępne, mało trwałe i szalenie łatwo wylewające.. Słowem ekstrawagancja!  Radio miało minimalistyczną skalę w postaci czarnego kółeczka, trzy programatory i tylko jeden zakres UKF.  Na „tamte czasy” wyglądało zjawiskowo!  Poza tym w mieszkaniu były książki, trochę czasopism i kaset...  Pamiętam że miałem 11 lat i widok tego mieszkania, tych dwojga spokojnych ludzi, tych kaset  Stilon C-60 wprawiły mnie w zachwyt i zdumienie jednocześnie. Otóż poczułem, że ta cała propaganda ich nic a nic nie obchodzi. I to każda propaganda. I Radio Wolna Europa i Program Pierwszy z Warszawy z Matusiakami i kampanią żniwną. I to było po nich widać. W tamtym czasie mieć radio tylko i wyłącznie z UKF, w małym poniemieckim miasteczku to tak jakby dziś mieć kontakt z otaczającym światem jedynie poprzez całoroczny karnet do filharmonii i prenumeratę Gościa Niedzielnego.

To radio z jego fascynującą estetyką, technicznym wyrafinowaniem i  zakresem UKF było dla mnie takim specyficznym funkcjonalnym odniesieniem do rzeczywistości.

Teraz nic takiego już nie znajdziemy...