Unieważnienie ustawy o SN w części dotyczącej przechodzenia sędziów w stan spoczynku wcale nie kończy sprawy, a nawet pozwala PiSowi na sprytniejsze jej załatwienie, jeśli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Komisja Europejska się nie zorientują.
W pierwszym kroku na podstawie tego, że przecież zniknął przedmiot sporu obecna władza w Warszawie zażąda przerwania postępowania sądowego przed Trybunałem w Luksemburgu. Co uchroni pozostałe części ustawy o SN, te przede wszystkim dotyczące nowych Izb tzn. Dyscyplinarnej czy Spraw Publicznych, czy trybu wyboru nowych prezesów, w tym pierwszego, przed możliwym rozszerzeniem orzeczenia, co TSUE mógłby zrobić masakrując całą tę ustawę w ostatecznym wyroku.
Teoretycznie poprzez te dwie nowe izby PiS może mocno oddziaływać na orzeczenia polskiego wymiaru sprawiedliwości, choć sędziowie nawet tych nowych izb mogą teraz ( szczególnie po ostatnich aferach władzy ) odczuwać obawę przed wynikami wyborów w 2019/2020 i tak nie końca dawać się wykorzystywać w wojnie dwóch plemion.
Dlatego obecny reżym zagra mocniej, by ci juryści silniej i szybciej poparli jego politykę, bo czas goni, a tu by się np. Tuska przydało osądzić.
Zrobić to mogą przywracając niekonstytucyjne zasady odchodzenia sędziów SN w stan spoczynku, poprzez Trybunał Konstytucyjny, bo to co uchwalono wczoraj w Sejmie ( jeśli przejdzie przez Senat i uzyska podpis Prezydenta ) jest przecież ustawą, więc może być uznane przez Przyłębską i spółkę za sprzeczne z Konstytucją, chociażby z winy nadzwyczajnego trybu uchwalenia!?
Wtedy wraca do życia w całej rozciągłości to, o co obecnie toczony jest spór w Luksemburgu. Ponowne zaś pozwanie władzy w Polsce przez KE byłoby już trudniejsze, a co najmniej wymagałoby czasu.
Wszystko teraz zależy od tego czy TSUE się w tym zorientuje i doprowadzi do końcowego wyroku, w którym zmasakruje nie tylko całą ustawę o SN, ale także Krajową Radę Sądownictwa, a może nawet Trybunał Konstytucyjny.
