Zapomniana lekcja z Ewangelii: Dlaczego Bóg oczekuje owoców, a nie tylko wiary?

Najgłębsze prawdy często ukryte są w najprostszych opowieściach – ale ich poznanie wymaga nie tylko słuchania, ale i działania.

 W świecie przesyconym informacją, często umyka nam głębia prastarych tekstów, a tym bardziej ich zaskakująca aktualność. Dyskusja zainspirowana materiałem Dr. Francoisa du Plessisa na kanale Clash Of Minds przypomina, że pozornie proste historie opowiedziane przez Jezusa Chrystusa kryją w sobie klucz do zrozumienia nie tylko historycznych wydarzeń, ale i zasad rządzących duchową rzeczywistością. Jedną z takich opowieści jest przypowieść o przewrotnych dzierżawcach.

Przypowieść o winnicy i cenie odrzucenia: Co kryją słowa Jezusa?

 Wyobraźmy sobie właściciela, który z ogromnym trudem zakłada winnicę – kopie, oczyszcza z kamieni, sadzi najlepsze pnącza, buduje mur i prasę. Następnie oddaje ją w dzierżawę, oczekując że w odpowiednim czasie otrzyma swoją część owoców. Jednak dzierżawcy okazują się niewierni. Gdy właściciel wysyła sługi, aby odebrali należność, ci są bici, wyganiani, a nawet zabijani. W końcu właściciel decyduje się wysłać swojego syna, myśląc: „Uszanują mojego syna”. Tragicznie, dzierżawcy widzą w nim szansę na przejęcie winnicy na własność i również go zabijają.

 Analizując tę przypowieść, szybko dostrzegamy warstwy znaczeń. Właściciel to Bóg. Winnica to symbol Jego królestwa lub narodu Izraela, któremu Bóg zapewnił wszystko, co potrzebne do rozwoju i wydawania dobrych owoców – życia zgodnego z Jego prawem. Dzierżawcy to przywódcy Izraela lub sam naród. Słudzy to prorocy, wysyłani przez Boga na przestrzeni wieków, często spotykający się z odrzuceniem a nawet śmiercią. Syn to oczywiście Jezus Chrystus, którego Izrael jako naród odrzucił i zabił. Ta historyczna perspektywa, oparta na wielu biblijnych świadectwach, ukazuje długą historię Bożej cierpliwości i ludzkiego nieposłuszeństwa.

 Zakończenie przypowieści jest dramatyczne. Jezus pyta, co właściciel zrobi z takimi dzierżawcami. Odpowiedź jest oczywista: zniszczy ich i odda winnicę innym. Co ciekawe, Jezus natychmiast po tej historii przywołuje Psalm 118, mówiący o kamieniu odrzuconym przez budujących, który stał się kamieniem węgielnym. To symboliczne przejście – z winnicy na kamień – jest kluczowe. Odnosi się wprost do Jezusa, który choć odrzucony przez swój naród, stał się fundamentem nowego duchowego budowania, Kościoła. To nie jest tylko opowieść o karze, ale także o przełomowym momencie w Bożym planie zbawienia.

 Materiał dr. du Plessisa podkreśla, że przypowieści takie jak ta, czy też krótka historia o dwóch synach (jeden powiedział, że pójdzie pracować w winnicy, ale nie poszedł; drugi powiedział, że nie pójdzie, ale potem poszedł), akcentują Boże oczekiwanie na owoce – na posłuszeństwo i działanie, a nie tylko na deklaracje wiary czy formalną przynależność. Izrael został wybrany, aby być światłem dla narodów, żyć zgodnie z Bożymi zasadami miłości, sprawiedliwości i czystości, demonstrując Jego królestwo w zepsutym świecie. Niestety, często zawodził, koncentrując się na sobie zamiast dzielić się Bożymi błogosławieństwami.

 Lekcja z tej przypowieści nie kończy się na historii Izraela. Jest to wyzwanie dla każdego wierzącego dzisiaj. Bóg nadal oczekuje od nas owoców – życia zgodnego z Jego Słowem, dzielenia się otrzymanymi błogosławieństwami, bycia przykładem w świecie. Samolubne "zatrzymywanie" dla siebie tego, co otrzymaliśmy od Niego, prowadzi, jak widać na przykładzie dzierżawców czy historycznego Izraela, do duchowej pustki i w konsekwencji do utraty. Posłuszeństwo i aktywna wiara, która przekłada się na czyny, są fundamentalne dla życia w zgodzie z Bożym planem i dla wydawania dobroczynnych owoców.

Przypowieść o przewrotnych dzierżawcach, choć opowiada o wydarzeniach sprzed wieków, pozostaje przerażająco aktualna. Stanowi lustro w którym każdy może zobaczyć swoje własne "zarządzanie" Bożymi darami i zastanowić się, czy wydaje oczekiwane owoce, czy też odrzuca Tego, który jest Kamieniem Węgielnym. To przypomnienie, że Boża cierpliwość ma swoje granice, a Jego oczekiwania są jasne – chodzi o życie w posłuszeństwie, które przynosi realne, widoczne owoce.

_{Oprac. redaktor Gniadek}