Dziesięć przykazań w Teksańskich szkołach: Moralność czy polityka?

„Rządy ustanawia się nie po to, aby narzucać moralność, lecz aby chronić wolność wyboru.”

 W labiryncie politycznych korytarzy Teksasu rozbrzmiewa echo odwiecznego pytania: czy rząd powinien legislacyjnie narzucać moralność? To pytanie nabrało szczególnej ostrości w obliczu niedawnego projektu ustawy dotyczącego umieszczania Dziesięciu Przykazań w klasach szkolnych. Dyskusja, której świadkami byliśmy podczas programu „Advent Media Connect”, ujawniła fascynujące i nierzadko kłopotliwe aspekty tego dylematu.

Burza w Teksasie: Czy sejmiki lokalnego prawa łamią Dekalog, promując go w szkołach?

 W centrum uwagi znalazła się wymiana zdań między dwoma reprezentantami – Talico i Noble. Reprezentant Noble, znany z okręgu 50 Izby Reprezentantów Teksasu i, jak się wydaje, przeciwnik narzucania moralności drogą legislacyjną, zadał Talico, byłej nauczycielce, serię przenikliwych pytań. Punktem zapalnym okazało się czwarte przykazanie dotyczące święcenia szabatu. Talico, mimo iż przyznała, że biblijny szabat przypada na sobotę, usprawiedliwiała pracę legislatury w ten dzień, odwołując się do ograniczonego 140-dniowego okresu sesji. Jak ironicznie zauważył Noble, paradoksalnie, przedsiębiorcy głosowali nad ustawą promującą Dekalog, jednocześnie potencjalnie łamiąc jedno z jego przykazań.

 Noble nie poprzestał na tym. Podniósł kwestie „fałszywego świadectwa” i „cudzołóstwa”, stawiając pod znakiem zapytania osobiste przestrzeganie Przykazań przez samych legislatorów. Talico, choć wyraźnie zaskoczona celnymi pytaniami, unikała bezpośrednich odpowiedzi, skupiając się na „historycznym, edukacyjnym i sądowym dziedzictwie” ustawy. Kiedy Noble zapytał, czy publiczne szkoły „nie mają Boga”, Talico pochwaliła nauczycieli wykazujących się chrześcijańskimi wartościami, unikając uogólnień. Co ciekawe, Talico zaprzeczyła, jakoby kiedykolwiek stwierdziła, że widok Dziesięciu Przykazań w klasach przypomni uczniom, iż „Bóg patrzy”.

 Perspektywa reprezentanta Noble, jak zauważono w dyskusji, wydaje się opierać na przekonaniu, że rola rządu polega na ochronie indywidualnych praw i wolności wyboru, a nie na narzucaniu konkretnych norm moralnych. Choć ustawy nieuchronnie zawierają elementy moralne, przymus moralny poprzez legislację może prowadzić do autorytaryzmu. To szczególnie istotne w kontekście pierwszych czterech przykazań, które dotyczą relacji z Bogiem – ich egzekwowanie przez polityków może prowadzić do poważnych problemów, zwłaszcza gdy osoby sprawujące władzę nie są chrześcijanami.

 Panel dyskusyjny podkreślił również częste błędne interpretacje dnia szabatu, wskazując, że biblijny siódmy dzień szabatu nie jest wyłącznie dla Żydów i był przestrzegany jeszcze przed powstaniem Izraela. Przytoczono również biblijne dowody na to, że Chrystus zmartwychwstał pierwszego dnia tygodnia. Celne pytania Noble’a zostały odebrane jako przestroga, ujawniająca potencjalną hipokryzję narzucania moralności bez osobistego do niej przestrzegania, co porównano do sytuacji, gdy Chrystus strofował faryzeuszy za nakładanie ciężarów, jednocześnie zaniedbując prawdziwe znaczenie szabatu.

 W debacie pojawił się również gość, który zgodził się z ideą zapewnienia każdemu możliwości wyboru, czy chce przestrzegać zasad, czy nie. Podkreślono cytat o „wielkim sporze”, mówiący o mężach stanu przedstawiających argumenty, których nie można odeprzeć, oraz spójne przesłanie Biblii w odniesieniu do tych spraw. W kontekście obecnych wydarzeń, w tym nacisku religijnej prawicy, zauważono, że biblijne słowa zdają się wypełniać.

Dyskusja wokół Dekalogu w szkołach Teksasu to coś więcej niż spór o tekst na ścianie. To zderzenie fundamentalnych przekonań o roli państwa, wolności jednostki i miejscu wiary w przestrzeni publicznej. Choć intencje niektórych prawodawców mogą być szlachetne, chęć „przywrócenia Boga” poprzez ustawę rodzi pytania o konsekwencje takiego działania. Czy autentyczna moralność rodzi się z przymusu, czy z osobistej decyzji? Jak pokazuje przypadek Teksańskiego Kapitolu, nawet w dążeniu do dobra łatwo wpaść w pułapkę hipokryzji, szczególnie gdy słowa rozmijają się z czynami. Prawdziwa debata powinna koncentrować się na wychowaniu do wartości, a nie na ich narzucaniu, bo tylko wtedy możemy mówić o jedności, niezależnie od wiary.