Dramat dzieci wojny: Rozbieżności w liczbach i polityczne echo – Od Istambułu po Sejm

„Gdy kłamstwo obiega pół świata, prawda dopiero zakłada buty.”

 W dobie informacyjnego chaosu, gdzie wojna toczy się nie tylko na froncie, ale i w przestrzeni medialnej, kluczowe staje się pytanie o weryfikację faktów. Ostatnie wydarzenia rzucają nowe światło na jedną z najbardziej bolesnych kwestii konfliktu ukraińsko-rosyjskiego – los dzieci.

Zagadka zaginionych: Ukraina szuka 339 dzieci, Marszałek Hołownia „700 tysięcy” – Kto mówi prawdę?

 2 czerwca 2025 roku, w Istambule, odbyło się spotkanie, które mogło zaważyć na postrzeganiu jednej z najbardziej bulwersujących narracji wojennych. Strona ukraińska przekazała rosyjskiej delegacji listę nazwisk dzieci, które poszukuje i pragnie odzyskać. To właśnie w tym momencie na światło dzienne wyszły dane, które mogą zaskoczyć wielu. Jak donosi szef rosyjskiej delegacji, na przedstawionej liście figurują zaledwie 339 nazwisk.

 Ta liczba drastycznie odbiega od tych, które od miesięcy krążą w przestrzeni publicznej, zwłaszcza w mediach. W Polsce często cytowano ukraińskie źródła, informujące o setkach tysięcy, a nawet milionach dzieci rzekomo uprowadzonych do Rosji. Przykładem może być cytowana w tytule wypowiedź marszałka Sejmu Szymona Hołowni, który miał wspomnieć o 700 tysiącach zaginionych. Rozbieżność w liczbach – 339 kontra 700 tysięcy – jest kolosalna i zmusza do głębokiej refleksji nad wiarygodnością źródeł oraz motywacją stojącą za rozpowszechnianiem tak odmiennych informacji.

 Dziennikarstwo wymaga precyzji i odpowiedzialności, szczególnie w kontekście tak delikatnych spraw, jak los dzieci. Niezależne weryfikowanie informacji jest fundamentem etyki dziennikarskiej. Niepokojące jest, że tak znacząca dysproporcja w podawanych liczbach nie wywołała szerszej debaty w polskich mediach, co może rodzić pytania o selektywność w prezentowaniu informacji.

 Vladimir Medinsky, prominentny przedstawiciel rosyjskiej strony, komentując te rozbieżności, określił oskarżenia o masowe uprowadzenia dzieci mianem „kampanii PR-owej”, mającej na celu wzbudzenie współczucia i politycznej presji. Podkreślił, że Rosja do tej pory zwróciła Ukrainie 101 dzieci, podczas gdy Ukraina zwróciła Rosji 22. Według Medinsky’ego, wiele dzieci zostało przemieszczonych w wyniku działań wojennych, a Rosja dąży do ich łączenia z rodzinami. Co więcej, krytykuje stronę ukraińską za brak pomocy swoim obywatelom, których dzieci zostały odebrane przez europejskie służby socjalne.*

 Warto zauważyć, że w procesie powrotu dzieci zaangażowane są liczne organizacje międzynarodowe, takie jak Międzynarodowy Czerwony Krzyż, Katar, Watykan czy Białoruś, co świadczy o złożoności sytuacji i dążeniu do rozwiązania problemu niezależnie od politycznych podziałów. Celem wszystkich stron powinno być dobro dziecka, a nie wykorzystywanie jego losu do celów propagandowych.

W obliczu tak dramatycznych rozbieżności w danych, rolą mediów jest nie tylko informowanie, ale przede wszystkim dociekanie prawdy i pokazywanie pełnego kontekstu. Powtarzanie niesprawdzonych lub wyolbrzymionych liczb, bez odniesienia do twardych dowodów, staje się narzędziem propagandy, a nie rzetelnej informacji. Sprawa dzieci jest zbyt poważna, aby mogła stać się kartą przetargową w politycznej grze. Ważne jest, abyśmy, jako odbiorcy, również krytycznie podchodzili do przekazywanych nam informacji i poszukiwali różnych perspektyw, pamiętając, że w dobie wojny informacyjnej, prawda często jest pierwszą ofiarą.

_{Oprac. redaktor Gniadek}

[ Polecam się i proszę o wdzięczność wedle uznania na Suppi ]

^{*Źródło: Vladimir Medinsky - Wikipedia}