Media żerują na naszej frustracji i strachu, na żądaniu sprawiedliwości i poczuciu krzywdy. Na powszechnym syndromie ofiary.Wytwarzają w odbirocy lęk za pomocą groźnie brzmiących nagłówków i leadów (wyróżniony, początkowy fragment tekstu).
Te przerażajace informacje często niewiele mają wspólnego z treścią artykułu albo wręcz z opisywanym wydarzeniem, zawierają wnioski wyssane z palca, albo wysnute na podstawie fałszywych lub domniemanych przesłanek, opierają się na dwóch słowach kogoś, kto robiąc sobie PR (czyli pracując na swój wizerunek medialny), chciał błysnąć przed kamerami.
Od lat twierdzę, że media są nie czwartą, ale pierwszą władzą, ponieważ sterują zbiorową wyobraźnią i kreują ogólnospołeczną wizję rzeczywistości.
Wielu słysząc o medialnych przekrętach wzrusza ramionami, mówiąc: „nie oglądam TV, nie czytam gazet...” A przecież wystarczy przerzucać facebooka czy twittera. Czy można ludzić się, że portal o zasięgu miliarda użytkowników nie będzie wykorzystywany do celów marketingowych i propagandowo- politycznych? Także, a może przede wsystkim przez media oficjalne.
Jeśli twierdzisz, że nie jesteś podatny na takie wpływy, to odpowiedz sobie:
-
Ile razy zdarzyło ci się powielić, podać dalej tekst sprzed kilku lat jako news?
-
Ile razy puściłeś w obieg fake (fejk), czyli nieprawdziwą informację?
-
Jak często czytasz tylko nagłówki i na ich podstawie ferujesz wyroki?
-
Ile razy sprawdziłeś źródło i datę informacji, którą się przejąłeś lub przekazałeś innym?
-
Czy zdajesz sobie sprawę, że z medialnej papki wybierasz tylko to, co potwierdza twoją wizję świata?
To tylko kilka pytań, które warto sobie zadać.
Czemu służy kształtowanie czarno – białego obrazu świata, świata pełnego niebezpieczeństw, w którym jesteśmy jedynie nic nie znaczącymi „żuczkami” zdanymi na łaskę i niełaskę wrogich sił? Przede wszystkim rodzi agresję – wynikającą ze strachu siłę skierowaną przeciwko tym, którzy myślą inaczej, a więc źle. Truizmem będzie spostrzeżenie, że jest to stara jak świat zasada „dziel i rządź”.
I znów należy sobie zadać pytanie: Ile razy mówiłem, że wszystkiemu winni są oni? Ci po przeciwnej stronie barykady, a nie ci, którzy i nas, i „onych” na te barykady wysłali.
Zatem gdy dziś wieczorem usłyszysz informacje o wojnach, gwaltach, morderstwach, żenujących wystąpieniach polityków, czy epidemiach, oprócz odwiecznego pytania o sens zła na świecie, zastanów się też, kto odnosi korzyści z ich rozpowszechniania i twojego przekonania, że „trzeba wiedzieć, co się dzieje na świecie”.
