Kiedy minister gospodarki w rządzie Mieczysława Rakowskiego tworzył swoje ustawy regulujące zasady gospodarcze w Polsce raczej nie podejrzewał, że będą one najbardziej liberalnym prawem w naszym kraju. Ustawy Wilczka dające prawie pełną wolność gospodarczą, oraz zasada „co nie jest zabronione jest dozwolone” umożliwiły powstanie i rozwój wielu firmom. Potem było już tylko gorzej, każda następna ekipa zawężała pole swobody gospodarczej, obwarowując je piętrzącymi się przepisami, koncesjami, licencjami itd. Obecnie mamy teoretyczna wolność gospodarczą, jest to jednak wolność dla urzędów, banków i mnóstwa innych instytucji, które tylko patrzą jak od przedsiębiorcy wyrwać pieniądze, nie zważając na fakt, że często nie ma on już z czego płacić i taka bezmyślność fiskalna powoduje straty dla państwa. Jeżeli na skutek działania urzędników padnie firma zatrudniająca np. 10 osób to jest spora szansa (niestety), na to że kilka z tych osób trafi na garnuszek państwa. Czyli nie będą za nie wpływały do budżetu pieniądze z podatków, ZUS-u, ich siła nabywcza się zmniejszy więc pośrednio spadną wpływy z ich „konsumpcji” , natomiast państwo musi wydać pieniądze na zasiłek, ubezpieczenie, ewentualnie jakieś szkolenie. I nie piszę tu ewidentnych szwindlach przedsiębiorców lecz o sytuacjach gdy o upadłości decyduje interpretacja przepisów lub po prostu zła wola.
Głośne ostatnio sprawy kobiety domagającej się od Skarbu Państwa 12 mln złotych za zniszczoną firmę czy też właściciela kurzej fermy, który został oskarżony o brak koncesji na przewóz jajek z własnej fermy, własnym samochodem do odbiorcy są tylko wierzchołkiem góry lodowej. O głośnej i do dziś nie zamkniętej (pod względem odszkodowania) sprawie Optimusa – Klusce zasądzono 9.000 zł (słownie dziewięć tysięcy) za rozłożenie firmy, czy JTT nawet nie ma co wspominać.
Lata komuny dały nam doskonałe przygotowanie (mimowolnie oczywiście) do poruszania się wśród idiotycznych przepisów i rozporządzeń, co nasi rodacy z sukcesem czynią, nie zmienia to jednak faktu, że nie o to chodzi, a poza tym czasem po prostu staje się pod ścianą.
Gdyby bank nie mógł wypowiedzieć umowy kredytu czy nie przedłużyć linii kredytowej w sytuacji gdy wierzyciel wypełnia wszystkie postanowienia umowy, gdyby uzyskując zaświadczanie o nie zaleganiu z ZUS-u lub skarbówki miało się pewność, że za kilka lat nie okaże się, iż mamy jakąś zaległość sprzed kilku lat, o której nie mięliśmy pojęcia i nowego zaświadczenia nie dostaniemy (a jest niezbędne do przetargów, kredytów itd.) i zanim wszystko zostanie wyjaśnione - leżymy. Gdyby interpretacja przepisów przedstawiona nam w urzędzie skarbowym była wiążąca i ewentualny błąd obciążałby urzędnika, a nie nas jak obecnie. Etc. etc.
Czy ktokolwiek policzył ile kosztuje państwo, a w konsekwencji nas wszystkich, bankructwo niewielkiej firmy spowodowane błędem lub złą wolą banku czy urzędu? Ale wszystko – koszt bezrobotnych pracowników, braku wpływu podatków, niższa siła nabywcza byłych pracowników, dodajmy do tego koszty leczenia zawału właściciela firmy. Ile kosztują głupie przepisy i postępowanie osób je stosujących? Siła gospodarki są małe i średnie firmy, to ich prężne działanie daje najwięcej miejsc pracy i generuje (ogólnie) największe wpływy do budżetu. Firmy giganty są dobre pod względem propagandowym oraz takim, że generują wokół siebie wianuszek małych firm kooperujących, natomiast przeważnie wielkie inwestycje wiążą się z wielkim ulgami (oczywiście daj Boże jak najwięcej inwestycji ale nie o to w tym wpisie chodzi). Oprócz tego wielkie firmy stać na świetna obsługę prawną, maja często poparcie polityków i byle bank czy urząd im nie podskoczy, te zajmują sie małym i średnim biznesem.
Jak najmniej państwa w państwie, niech ludzie robią swoje i mają jak najmniejszą styczność z durnymi, niekompetentnymi czy złośliwymi urzędnikami instytucji, które mają działać dla naszego dobra.
Inne tematy w dziale Gospodarka
