Przed nami kolejna kadencja w opozycji, myślę o tych, dla których rząd Tuska nie jest rządem marzeń, którzy czekają na Budapeszt w Warszawie, i liczą na kontrrewolucję moralną w Europie i w Polsce.
Pytanie - jak żyć? Jak funkcjonować, by już następnym razem wygrać? Dróg i ścieżek, jak środowisko konserwatywne ma zyskać władzę, jest wiele. Jednak już przy samej próbie definicji tej grupy jest problem. Bo w założeniu PIS to prawica konserwatywna, a parę środowisk prawicowych neguje prawicowość PIS - głównie przez jego socjalne obietnice programowe. Jednak problem z definiowaniem ugrupowań politycznych w Polsce dotyczy każdego ugupowania: PO to ko-liber, ale tak naprawdę to partia centrum, która może reprezntować wszystko, SLD teraz to taka lewica nie-lewicowa, PSL to chłopski konserwatyzm.
Dobra, nieważne, jednak na pewno grupą, o której mówimy NIE SĄ WYŁĄCZNIE wyborcy i sympatycy PIS. Mówimy o środowisku przeciwników obecnej władzy i wpływu wszelakiej michnikowszczyzny na polską politykę, debatę publiczną czy stosunki międzyludzkie. Tylko - jak być skuteczną opozycją?
Pierwsza opcja - nieuznawanie władzy, tylko Kaczyński jest prawdziwym kandydatem na prawdziwego wodza, Michnik won, Tusk matoł, demonstracje, wszystko jest ukartowane, spisek, wybory fałszywe, prawda jest po naszej stronie, Moskwa i Berlin nami rządzą - czyli ten PIS, którym się nas wszystkich straszy. Ta droga jest więc wysoce nieskuteczna - zamiast pomagać, szkodzi, bo jednak co poniektórzy wierzą ślepo w to co powie JK, przekaże bloger i wyznają tą modłę.
Druga - wyraźne bycie w opozycji, pokazywanie rządowych wtop, ale liczenie bardziej na potknięcia rządu, wybryki Palikota i spółki, na działanie kryzysu niż pokrzykiwanie, sprzedawanie TVN nieprzemyślanych wypowiedzi. Słowem - opozycja wyraźna, ale to rząd musi jej podać piłkę, by opozycja rozegrała jakąś akcję. Strategia racjonalna, chłodna, więc może się wielu nie spodobać.
Trzecia - to bardziej dla tych mniejszych - wzmacnianie reszty prawicy. PIS musi mieć koalicjanta, wygrana po raz drugi może się zdarzyć, ale nie zdarzy się wygrana która da 250 mandatów na Wiejskiej. Druga silna partia prawicowa - konserwatywno-liberalna, gotowa na współpracę z PIS, ale inna niż większy sąsiad, musi powstać w ciągu tych 4 lat. Baza jest - NP Korwina, PJN, Prawica Jurka. Czemu, zamiast być planktonem z rozpoznawalnym liderem, lepiej być jedną siłą, która da 5-10%? Na PIS nie głosuje KAZDY konserwatysta i KAŻDY prawicowiec. Korwin może być duchowym opiekunem tej organizacji, jej postKNP-owskiego skrzydła - bo niestety, opinie ma marną (jako wódz polityczny), ale czemu nie wykorzystać talentów Kowala czy Poncyljusza, oraz setek młodych ludzi? Palikot i PO zbudowali sobie alternatywę z niczego, sami nieznani w Sejmie, czemu na prawicy tak nie może być?
Szczególnie, że kontrrewolucja się zbliża, i lewicowe ideały niedługo nie będą takie super?
Więc, jaką drogą podążac i trwać te 4 lata w opozycji - wojna czy jedynie opozycja?
