Wojciech Jaruzelski w Szczecinie

8 października 1957 roku Wojciech Jaruzelski niespodziewanie kończy służbę w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego i zostaje dowódcą 12 Dywizji Piechoty, zlokalizowanej w garnizonie szczecińskim, która notabene miesiąc później (24 listopada) zostaje przekształcona w Dywizję Zmechanizowaną.

Źródło: kremlinaires.com

Szczeciński epizod tego 34-letniego wówczas, jednego z najmłodszych generałów Ludowego Wojska Polskiego, mocno zapisał się w najnowszej historii naszego Szczecina. O ile „epizodem” można nazwać kilkuletnie sprawowanie najwyższego dowództwa wojskowego w naszym województwie oraz 12-letnie (przez 3 kadencje) reprezentowanie Ziemi Szczecińskiej w sejmie PRL, z każdorazowym oficjalnym poparciem wyborców, dochodzącym do 300 tys. głosów.
Objęcie dowództwa w garnizonie szczecińskim nie jest pierwszym kontaktem Jaruzelskiego z naszym regionem. Do marca 1945 roku uczestniczył w walkach na Wale Pomorskim, zdobywał Mirosławiec (Märkisch-Friedland), Dziwnówek (Wald Dievenow), a pułk, w którym walczył, nie bez powodu otrzymał nazwę „Kołobrzeski”. Jaruzelski w 1957 roku zastępuje na stanowisku dowódczym w Szczecinie płk. Aleksandra Majtka. Ten niezwykły awans nie ma nic wspólnego z pragmatyką kariery w LWP, bowiem Jaruzelski, który dowodził wcześniej jedynie plutonem zwiadu, teraz zaczyna kierować kilkunastotysięcznym związkiem taktycznym. Młody dowódca, któremu atrakcyjności dodawały epolety generalskie, od samego początku pobytu w Szczecinie nawiązuje bliską współpracę z miejscową elitą partyjno-polityczną.
Rozpoczyna intensywną „pracę polityczną” nad wojskiem. W jednym z rozkazów czytamy: „Zajęcia polityczne muszą stać się poważną szkołą hartującą charaktery, a nie tylko pogłębiająca wiedzę polityczną”. 12 DZ zasłynęła wkrótce jako wiodący ośrodek kulturalno-oświatowy. Jaruzelski wprowadza systematyczne egzaminy dla kadry oficerskiej i podoficerskiej, wydala ze służby kilku oficerów mających problemy z prawem, zawiesza tych niekompetentnych. Reaktywuje Radę Wojskową 12 DZ. Kreuje się na „humanistę w mundurze”, który jednocześnie potrafi egzekwować efektownie swoją wolę, co pokazał nakazując publiczne aresztowanie 5 podoficerów, którzy złamali prawo. W czasie, gdy w Szczecinie 12 DZ dowodził Jaruzelski, MON wydał rozkaz, nakazujący z całą bezwzględnością zwalczenie plagi pijaństwa w Ludowym Wojsku Polskim. Jaruzelski zaczyna energicznie przeciwdziałać alkoholizmowi wśród mundurowych, jak również próbuje polepszyć bezpieczeństwo żołnierzy na służbie – 12 DZ w porównaniu z innymi jednostkami ma największą ilość wypadków śmiertelnych (w 1958 r. zginęło 8 żołnierzy, rok wcześniej jeden mniej, służba wojskowa w tym okresie nie była zbyt bezpieczna).

Jaruzelski przy pomocy podległej sobie jednostki włącza się w polityczne i oświatowe życie Szczecina. Już w listopadzie 1957 roku (miesiąc po przyjedzie do naszego miasta) organizuje w Szczecinie huczne obchody 44. rocznicy Rewolucji Październikowej. Zjawiają się na niej przedstawiciele Północnej Grupy Wojsk ZSRR oraz reprezentacja Radzieckiej Floty Bałtyckiej, która na zasadzie absolutnej wyłączności eksploatuje port wojenny w Świnoujściu. Kilka miesięcy później, 22 lipca, w związku z obchodami powstania PKWN (Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego) Jaruzelski urządza kolejną defiladę. Czołgi i ciężka broń rozjeżdżają nadodrzańskie bulwary poniżej Wałów Chrobrego.

cały artykuł czytaj tu