Mówić o Prawdzie
Nie brudzić się w pogardzie
W sumieniu się wyostrzyć
Jak tytan
Co wyniszcza
Złowieszcze
Zwątpienia i cienia mglistych
cierni w naszej duszy
Wstań pełen wiary
Podnieść swoje oblicze
Swej wolności
Do swego mesjasza
Co nas pouczał swej Prawdy
A duch nasz pod osłoną sumienia co nam
Wyostrzy nasz
Stwórca
Kto przeciwko nam
kto
Nam podłoży kłody
Sam się w nie
Zaplącze
Kto
wykopie doły
Sam w nie wpadnie
Kto w nas wyceluje miecz
sam się nim
przebije
Kto nas owinie okultyzmem
Lepiej by się nie narodził
Bóg jest jeden
Zwycięzca czasu i przestrzeni
Dając nam podobiznę siebie
Byśmy mogli się w nim zmienić.
Mówią to znaki
Na niebie wodzie i ziemi
Podnosząc głowę do góry
To nas czas
A inne Bogowie pójdą do cienia.
https://sites.google.com/site/sumienienet/.
Pl Gazeta
Góry Lodowe
Rozmydlonych
Dusz i sumień
Nic nie warte
Z szat obdarte
Na poróżnieniu słowa
Łączone
Kajdanami prawa
Nie służące człowiekowi
Jakże nie są spoiną między Ludzką
Zwane demokracją
Które rozpływają się
Jeziorami łez
Bezprawia
Dające bezprawie
Tym
Co widzą siebie na szczytach
Zapominając co ich wynieśli
Dlatego toną wszyscy
I ich fundamenty
Osuwają się z pod kontroli
Niosący postrach
I śmierć
Broń wolności człowiecze
Ale jak
Zapomniałeś kim jesteś człowiecze
A misję swoich talentów
Co ci wsadził Bóg w twoje
Sumienie
Wchodzi otchłań ciemności
Zapomniałeś wołać na pustyni
Takim językiem
Stwórca twój cię nie usłyszy
A głębia otchłani cię pożera.
Tak naiwność nie jest ludzi prawych
A ludzi bezczelnych
Co uważają
Że to im ktoś wszystko ułoży.
Niestety tak nie jest
Poezji
Tryumf
Bijesz na alarm
Tam gdzie jutrzenki
dzień
Otwiera źrenice
życia
Walcz
To twoja kropla
Wody
Która cię ożywia
Ku świateł Prawdy
Co otoczy nas
Pochodnią tęcz
https://sites.google.com/site/poezja24/
Patriotyzm
Przyszłej ziemi
To co może odmienić
Pokolenia czas
Novum człowieka
Jak wyrasta las
Tak i ty człowiecze
Więzy swoich natury związać
Prawdy nam nakaże
Oby twój umysł
Nową wiarą
Ukazał zwycięstwo Prawdy
Jaką to zwyciężył
Nasz Mesjasz
https://sites.google.com/site/poezja24com/
Poezja
mej duszy
Co w swej miłości
wzruszysz swe sumienie
Pisz swą poezje
polskim nasieniem
by wyrosnąć wysoko
Polska twoja poezja
to twoje serce istnienia
Odejdź ty od tych
Co na konkursach wyrosły
zaprzedając swą dusze
https://sites.google.com/site/mojapoezja
Tętnice Życia
Gdzieżże twoje sumienie
To zagubiło swe istnienie
Twojego strażnika
Polska
https://sites.google.com/site/polskapoezjauser/
Polsko
Jak mamy blisko do wolności
A jak jednocześnie daleko
To nasze słabości są płotem
Zwycięstwa naszego
Ukojenia w Prawdzie
Co nikt nam nie odbierze chleba
Ani rodzinnego szczęścia
https://sites.google.com/site/potegapoezji/
Co światłem
Swoim otoczyć możesz człowieka
Przenikasz nerki
wątrobę serce
i duszę w pokorze
By mogła jeść chleb z twojej
świętej ręki
I dajesz siłę
Znosić udręki
Którą dla ciebie poświęca człowiek
Który dla ciebie
Oddaje swą dusze
By zawiesić sztandar zwycięstwa
Bez pokuszeń.
Oddalając się od
Czarnej materii złudzeń
Jaką niesie śmierć
Otchłani Lucyfera
https://sites.google.com/site/uswiecanieprawdy/
Komentarze