Na uwagę zasługuje fakt, że pierwszoplanowi politycy polscy tego okresu czasu, tacy jak: Józef Piłsudski czy Roman Dmowski mimo, że często różnili się, sprawy niepodległości stawiali na pierwszym miejscu, bez żadnych „odchyleń” na boki – mówi pan Andrzej Szczepanowski, kustosz Muzeum Wojska Polskiego. Często zarzuca się politykom polskim tamtego okresu, że nie byli przygotowani na niepodległość. Tymczasem poprzez rożnego rodzaju ugrupowania czy też pojedynczo Polacy uczestniczyli w życiu politycznym państw zaborczych. We Lwowie funkcjonował Sejm Krajowy, w parlamencie w Wiedniu obecni byli polscy posłowie. W mniejszym stopniu obecność polskich polityków w życiu publicznym miała miejsce także w Niemczech czy Rosji. Jednak najlepiej pod tym względem było w zaborze austriackim, gdzie oficjalnie istniały polskie oddziały paramilitarne, takie jak związki czy drużyny strzeleckie. Istniało Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, a na wsi, szczególnie we wschodniej Małopolsce, Drużyny Bartoszowe. Politycy powołali Komisję Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Szczególnie aktywna na tym tle była Narodowa Demokracja, która usilnie przekonywała do swoich racji. Zdecydowanie pierwszoplanową postacią był jednak Józef Piłsudski, który twardo stał na stanowisku polskiego wysiłku zbrojnego. W tym celu przeprowadzano specjalne przygotowania, szkolenia i ćwiczenia.
