Wszyscy przeciwko mnie, to bułka z masłem

W historii walk powietrznych nie raz dochodziło do tego, że przeciwna strona dysponująca nawet dużą przewagą ilościową, wcale nie musiała wygrać starcia.

Chociażby jeden z incydentów z Wielkiej Wojny, gdzie samotny amerykański pilot zmagał się z kilkunastoma samolotami niemieckimi. Nie zważając na przytłaczającą przewagę nieprzyjaciela, zestrzelił parę maszyn i szczęśliwie uciekł z niebezpiecznej sytuacji.

W II wojnie światowej podczas Bitwy o Anglię niemiecka Luftwaffe miała przytłaczającą przewagę ilościową nad brytyjskim RAF-em. Nie zważając na te dysproporcje, brytyjscy piloci z walną pomocą Polaków i innych lotników z krajów okupowanych przez III Rzeszę, skutecznie odparli atak nieprzyjaciela.

Także i w tym konflikcie dochodziło do pojedynków jeden przeciw wielu. Na przykład japoński as bodajże o nazwisku Ono czy jakoś tak, legitymujący się 28 strąceniami, wleciał w grupę około szesnastu aeroplanów amerykański. Po krótkie walce, gdy zestrzelił cztery maszyny alianckie, reszta uciekła w popłochu.

W trakcie trwania walk w Korei, Sprzymierzonym dali się we znaki sowieccy ,,instruktorzy’’, nieoficjalnie walczący po stronie Północy. Wielu z nich było zaprawionymi w boju weteranami, jeszcze z poprzedniego konfliktu globalnego.

Również z tego co pamiętam, także w Wietnamie ci ,, ochotnicy’’ walczyli przeciw Amerykanom. Z tym, że Wietnamczycy też byli niezłymi lotnikami, czego nie można było powiedzieć wcześniej o Koreańczykach.

Myślę, że na uwagę także zasługuje postawa lotnictwa izraelskiego. W wielu wojnach z sąsiadami, nie raz serwowali tęgie baty rywalom, często wręcz ich gromiąc. Aczkolwiek mieli też i pod górkę, dajmy na to ponieśli duże straty podczas wojny Yom Kippur za sprawą sowieckich wyrzutni rakiet przeciwlotniczych użytych przez Egipcjan.

Wobec powyższego płynie jasny wniosek, że liczebna dysproporcja wcale nie skreśla mniej liczną stronę. Wiele niedostatków nadrabia odwaga, wyszkolenie, jakość samolotu, doświadczenie bojowe.