Zawsze zastanawiało mnie to, dlaczego Niemcy swego czasu poparli Hitlera. Fakt, przez chwilę mogli mieć złudzenie, że ich kraj znów jest wielki, ale było to krótkowzroczne radowanie się, za które przyszło im słono zapłacić. Takie są skutki wybrania idioty.
Ale zacznijmy może od początku. Hitler właściwie zdobył władzę dzięki łutowi szczęścia, gdyż na skutek Wielkiego Kryzysu kraj popadł w kłopoty, i szerzyło się bezrobocie. Hitler za sprawą populistycznych haseł wygrał wybory, wsparty też poniekąd przez przemysłowców. Swoje rządy zaczął od wielkich zbrojeń. Faktycznie, dzięki temu bezrobocie rzeczywiście spadło, niemniej z tego co pamiętam było to na kredyt, i gdyby nie wojna Niemcy znów popadliby w kryzys.
Sam konflikt zbrojny początkowo przebiegał gładko, lecz pamiętać należy, że III Rzesza miała na początku za przeciwników państwa słabe – Polska, Norwegia, Belgia, Holandia, Luksemburg. No dobrze, ktoś powie, że Hitler pokonał szybko Francję, ale to nie jego zasługa, tylko geniusz generałów typu von Manstein, którzy opracowali cały plan. I już wtedy Adolf popełnił pierwszy duży błąd, pozwalając ewakuować się żołnierzom alianckim z Dunkierki. Potem przyszła Bitwa o Anglię, i kolejna głupota ich kochanego fuhrera, który nie podbił wysp brytyjskich, i pozostawił je w spokoju, skupiając się na ataku na Związek Radziecki. Efekt tego w przyszłości będzie brzemienny w skutkach, ponieważ Wielka Brytania posłuży jako baza wypadowa do ataku aliantów na Zachodzie, tworząc tym samym drugi front. Właściwie los III Rzeszy Adolf Hitler przypieczętował w 1941 r wypowiadając wojnę USA, choć niemieccy generałowie wizytujący Amerykę przed wojną i widząc ich nieskończone wręcz zasoby i możliwości produkcyjne, niemal błagali go na kolanach żeby nie wypowiadał im wojny. Nic go nie nauczył przykład Niemiec z I wojny światowej, ba, już nawet Napoleon pomimo geniuszu militarnego nie dał rady wielkiej koalicji zrzeszonych przeciw niemu krajów. Hitler popełnił ten sam kardynalny błąd – toczył wojnę na kilku frontach. Był to konflikt na wyniszczenie, który Niemcy wobec miażdżącej przewagi ludzkiej i materialnej Aliantów musieli najzwyczajniej w świecie przegrać. O dziwo, sprzymierzony najbardziej pomagał… sam Hitler, nie pozwalając dowodzić zdolnym oficerom, i samemu wydając rozkazy. Efektem tego była seria klęsk, w tym ta pod Stalingradem na czele. Adolf Hitler wierzył głęboko w tak zwaną ‘’cudowną broń’’, twierdząc, że obroni ona na chwilę przed zagładą Rzeszę. No, może by się to udało, gdyby nie to, iż on sam torpedował jej wprowadzenie do służby np. świetny karabin szturmowy MP-44 wprowadzono dopiero do użytku bez jego wiedzy, lecz było już wtedy za późno, albo nowoczesny myśliwiec odrzutowy Me-262 mogący zatrzymać, lub chociaż spowolnić ofensywę bombową sprzymierzonych, Hitler na siłę chciał zrobić bombowcem, co zabierało bezcenny czas. Z drugiej strony czego spodziewać się po narkomanie, szprycowanego przez szarlatana doktora Morela.
Jaki był efekt tej wojny? Miliony niemieckich żołnierzy poległych, tyle samo kobiet zgwałconych, miasta i wsie obrócone w perzynę. Do tego dochodzi podział Niemiec na dwa kraje przez dobrych kilkadziesiąt lat. Sam Hitler niewiele się przejmował losem swoich poddanych, mało tego, pod koniec wojny kazał zniszczyć wszystkie obiekty niezbędne do normalnego funkcjonowania społeczeństwa, na szczęście dla Niemców rozkazu nie wykonano, bo katastrofa humanitarna byłaby na niewyobrażalną skalę. Jakby tego było mało, w oparciu o odtajnione dokumenty bodaj FBI z 2014 r, można domniemywać, że Hitler wcale nie zginął w bunkrze, a uciekł do Ameryki Południowej, pozostawiając na pastwę Aliantów kraj.
Tak sobie myślę, że Niemcy mieli fajnego wodza – narkomana, głupka o wybujałym ego, pociągającego naród do czeluści piekieł. I, o zgrozo, część jeszcze go wieli do dziś. Można by rzec za Rosjanami – ‘’ i śmieszno, i straszno’’.
