Zjednoczone Fabryki Portland-Cementu „Firley” SA

W 1884 r. w Rejowcu na Lubelszczyźnie powstała spółka akcyjna w celu prowadzenia fabryki portland-cementu pod firmą: Towarzystwo Akcyjne Lubelskiej Fabryki Portland-Cementu „Firley”. Nazwę tę zmieniono w dniu 28 września 1921 r., przekształcając towarzystwo w spółkę o nazwie: Lubelska Fabryka Portland-Cementu „Firley” SA, która w czerwcu 1924 r. zmieniła nazwę ponownie, na: Lubelskie Fabryki Portland-Cementu SA „Firley”.

W 1921 r. kapitał akcyjny został określony na 52 500 000 mkp i podzielony na 105 000 akcji po 500 mkp. Kapitał Spółki w 1925 r. wynosił 5 000 000 zł i był podzielony na 100 000 akcji o nominale 50 zł; w 1928 r. wzrósł do 15 000 000 zł, podzielony na 300 000 akcji na okaziciela o wartości nominalnej 50 zł, a w 1938 r. wynosił 13 000 000 zł, podzielony na 130 000 akcji o nominalnej wartości 100 zł. Spółka, mająca siedzibę w Warszawie przy ul. Czackiego 14, była notowana na giełdach w Warszawie, Krakowie, Brukseli i we Lwowie.

Główną aktywność Firma przejawiała w produkcji cementu portlandzkiego w swoich fabrykach. Posiadała ona ponadto swoje beczkarnie, fabrykę łupku azbestowo-cementowego, kamieniołomy i piece wapienne. Roczna zdolność wytwórcza cementu portlandzkiego wynosiła 400 000 ton, dachówki cementowo-azbestowej – 10 000 000 sztuk, a wapna budowlanego – 30 000 ton. Spółka, oprócz fabryki w Rejowcu, była właścicielem cementowni „Górka” w Sierszy i „Wejherowo” koło Gdańska. W latach kryzysu gospodarczego 1931-1934 fabryka ograniczyła produkcję i zmniejszono zatrudnienie. W drugiej połowie 1934 r. przywrócono ciągłą pracę fabryki, jednakże z miernymi efektami.

W drugiej połowie lat 30. Radę Nadzorczą Spółki tworzyli: Edward hr. Mycielski (prezes), Tadeusz Filippi, Witold Brzozowski, Jan Drzewiecki, Jerzy Bauerertz, dr Alfred Kutten, Janusz Regulski i Stanisław Siciński. W Zarządzie w tym czasie zasiadali: Hipolit Gliwic (prezes), dr Wiktor Kutten, inż. Antoni Schimiczek, Feliks Bankier i Roman Knoll.