Fragment felietonu z Do Rzeczy:
"To się w końcu musiało stać. Wbrew obawom histeryzującej opozycji, która krzyczała o fałszach i dyktaturze,
PiS w końcu stracił władzę. W roku 2027 partia niemal już 80-letniego Jarosława Kaczyńskiego,
wciąż kontrolującego ją całkowicie, uzyskała w wyborach 10 procent.
Wszyscy właściwie byli zgodni: to efekt ogromnego zmęczenia elektoratu nieustającą wojną na wielu frontach, ciągłym użeraniem się z Brukselą, nachalną propagandą, przypominającą do złudzenia czas między 1935 a 1939 rokiem, a przede wszystkim wychodzących co chwila na jaw nieprzemyślanych wcześniej, przyjmowanych na chybcika rozwiązań prawnych, mających tworzyć nową rzeczywistość, a w istocie utrudniających życie ludziom.
Młode pokolenie, mając dość zinstytucjonalizowanej i skostniałej patriotycznej propagandy, odbiło gwałtownie w lewo – po prostu z przekory. I poszło głosować.
Wygrała centrolewicowa koalicja, złożona z przesuniętej na lewo Nowej Platformy, ucywilizowanych Zielonych i modnej wśród młodych nowej partii Lewą Marsz.
Wybrany w wyborach roku 2025 prezydent Donald Tusk nie krył radości z takiego rozwoju wypadków i od razu zapowiedział, że będzie wspierał nowy rząd w realizacji większości jego planów.
Jednym z pierwszych kierunków zmian nowej władzy stały się oczywiście media. W mediach publicznych zmiany nastąpiły w ciągu miesiąca – to było oczywiste. Nowy rząd skorzystał jedynie z mechanizmów, przygotowanych przez dotychczasową władzę.
„To zamach na pluralizm! Dziennikarze są zwalniani za poglądy!” – grzmiał w Sejmie do raczej pustej sali sam Kaczyński.
„Dziennikarze mediów niezależnych chcieli spytać o to min. kultury, ale nie mogli, bo nie wyszedł do sali prasowej” – napisał na Twitterze Marek Kuchciński.
Ale szybko skasował tłita, bo przypomniano mu, że to on sam jako marszałek Sejmu w drugiej kadencji rządów PiS w końcu doprowadził do radykalnego ograniczenia swobody dziennikarzy w Sejmie, relegując ich do salki prasowej.
Specjalne przepustki dostali tylko dziennikarze mediów publicznych.
Teraz je utrzymano, dziennikarze mediów publicznych byli nadal bezkrytyczni wobec władzy, tyle że byli to już inni dziennikarze i inna władza.
Trochę dłużej zajęła lewicowa rewolucja w mediach zwanych dalej dla niepoznaki prywatnymi, choć w istocie już takie od dawna nie były.
Dzięki przeforsowanej w końcu przez PiS w jego pierwszej kadencji ustawie o dekoncentracji mediów, część dawnych zagranicznych imperiów medialnych została sprzedana specjalnie powołanym spółkom, zależnym od dużych spółek skarbu państwa.
Te ostatnie, aby kupić m.in. TVN24, musiały mocno się zadłużyć.
W przypadku spółek energetycznych spowodowało to brak pieniędzy na modernizację infrastruktury krytycznej i coraz częstsze blackouty.
Jednak – jak stwierdził Jarosław Kaczyński w rozmowie z tygodnikiem „W Sieci” – „wolne i niezależne od zagranicznych wpływów media wymagają pewnych wyrzeczeń.
Nie możemy zachowywać się jak liczykrupy. Inwestycje w energetykę są, owszem, ważne, ale ważniejsze jest, aby zwykli Polacy mieli dostęp do obiektywnej, niezakłamanej informacji”.
Nowy lewicowy rząd zaczął szybko proces zmian w SSP.
Po trzech miesiącach łańcuszek zmian sięgnął mediów od nich zależnych: m.in. TVN24, Narodowego Koncernu Gazet Lokalnych i Polskiego Onetu (dawniej po prostu „Onetu”). Politycy PiS nie posiadali się z oburzenia, wzburzony był także elektorat tej partii. „To niebywałe! Dziennikarze będą teraz wykonywać polecenia skrajnie lewackiego rządu!” – napisał na Twitterze Jarosław Sellin.
„A dotąd wykonywali czyje?” – odpowiedział mu Piotr Kraśko, nowy redaktor naczelny Polskiego Onetu."
https://dorzeczy.pl/kraj/37737/Rok-2027.html
To tylko fragment, koniecznie przeczytajcie całość.
Ja bardzo lubię political fiction, mam nadzieję że Wy też :)
A czy prognozy Łukasza Warzechy się sprawdzą? - to zobaczymy za 10 lat?
A może wcześniej?
Albo później? ;)
Przyszłość to zawsze wielka niewiadoma.....
Komentarze