Miałem chwilę całkowitego wyłączenia się nie tylko z polityki jako takiej, ale nawet jej obserwowania, a powrót okazuje się powodem do przygnębienia.
Mam takie dwie retrospektywy – narastająca wściekła nagonka głównych sił politycznych na siebie zamknięta zabójstwem polityków przez szalonego dziadka. Koniec części pierwszej. Przerwa. Nowa odsłona. Zalew mediów festiwalem przeprosin.
Szczerze? Nie wzruszam się tym wszystkim. I nie wierzę w ich szczerość. Politycy nie zmienili się po śmierci Papieża, nie mieli najmniejszej ochoty zmienić swojego języka po katastrofie smoleńskiej. Żadnej zmiany nie będzie i teraz.
Spodziewam się, że PiS będzie obciążał tragedią PO, a ta będzie odwrotnie – szukać genezy tej tragedii w „języku nienawiści” PiS. Prezydent, marszałek Sejmu i premier pod siedzibą łódzkiego PiS z kwiatami i zniczami? Trwa kampania wyborcza. Przecież lepiej jest być tym, który współczuje i się smuci, niż tym, który wykrzywia twarz w nienawiści.
Poczekajmy co przyniesie czas. Kiedy ponownie odezwie się Jarosław Kaczyński? Kiedy ponownie swój jad wywrzeszczy Stefan Niesiołowski? To kwestia czasu. Krew na rękach ma i PO i PiS – oba ugrupowania w znakomity sposób wyśrubowały emocje do takiego poziomu, że dało to upust dla starego idioty mordującego ludzi.
Dzisiaj dla polityków ważniejsze nie są przeprosiny, a ugruntowanie w opinii publicznej przekonania o winie jednej bądź drugiej strony. Inicjatywa prezydenta zapraszającego przedstawicieli mediów i członków rady etyki mediów, czy jak to się tam nazywa, to pusty gest. Minie parę dni i znowu naprzeciw siebie ruszą hordy publicystów wiernych swym politycznym wodzom. Nie zmieni się nic.
Inne tematy w dziale Polityka
