Nie szanujemy swojego Kraju ...

Dziś nie będzie o polityce. Albo o polityce trochę inaczej. O tym, jak traktujemy swój kraj na codzień.

W związku z tym, że siedzę na wakacjach, mam okazję dokonać wielu ciekawych obserwacji... I nie mam w tej chwili na myśli swej ornitologicznej pasji, a myślę tu o spostrzeżeniach, których właściwie każdy z nas może dokonać – myślę o obserwacjach nas samych.

Co roku zatrwożony jestem ogromem zanieczyszczenia wakacyjnych szlaków. Stery śmieci nie tylko wyglądają z przepełnionych koszty na plażach, lecz „zdobią” każde właściwie - nawet wydawałoby się najbardziej zaciszne - miejsce w lasach. Wszędzie tam, gdzie dotrze człowiek pozostaje bałagan. Za każdym razem myślę, jakim głupcem i beznadziejnym typkiem musi być ten, który tak bezmyślnie śmieci. Czy w swoim przydomowym ogrodzie też zachowuje się podobnie? Sra – za przeproszeniem – pod świerkami, pozostawia papier toaletowy i na dodatek dookoła butelki? No chyba nie …

Ile trzeba mieć w sobie złej woli, by idąc plażą do swojego miejsca „obozowania” wyrzucać papierki po lodach, pety po śmierdzących papierosach… Jakaż to odwaga próbować uczyć takiego zachowania swoje dzieci?

Nie szanujemy swojego Kraju, gdzieś mamy Polskę i jej piękno. Każdy kto natrafił na szlaku swojej wędrówki widoki zaśmieconych miejsc, a jest na tym tle przewrażliwiony, wie o czym piszę …

Niekiedy nachodzi mnie inna refleksja – ilu z tych śmiecących, brudzących, nadzierających się w leśnej głuszy, to osoby publiczne (posłowie, radni, urzędnicy), którzy w swojej codziennej działalności mają usta przepełnione frazesami o trosce dla kraju?

Nie szanujemy swojego Kraju – dotyczy to wszystkich, którzy nawet (a może zwłaszcza) podczas wakacji nie potrafią wyeliminować swoich złych nawyków, albo porzucają na ten czas wszystkie zasady savoir vivre’u – bo być damą i gentelmanem nie dotyczy tylko sfery damsko-męskiej i to w towarzystwie, ta zasada również określa nasze zachowania w lesie, czy nad jeziorem.

Miłych wakacji!