Bylejakość

Od czasu mam okazję prowadzić zajęcia z ochrony środowiska na poznańskich uczelniach. Przyjemność to dla mnie, bo uważam, że czym więcej młodzież akademicka wie o tych sprawach tym lepiej i dla nich, i dla środowiska, a poza tym, i dla mnie to dobra okazja, by swą wiedzę usystematyzować, sięgnąć po nowe źródła i też – tak, tak – dowiedzieć się czegoś nowego.

Mam jednak wrażenie, że pewna część studentów, bardzo widoczna część studentów – mówiąc delikatnie – ma gdzieś studiowanie i traktują studia jako dodatek do barwnego życia towarzyskiego. Może czasami to pretekst, by wyrwać się z domu i poznać „wielki świat”. Nie, nie mam pretensji do ich rozrywkowego stylu życia.  Mają prawo, a nawet obowiązek zabawy – wszak to stanowi o obliczu miasta uniwersyteckiego!

Mój żal dotyczy tej wyraźnej grupy, która ostentacyjnie pokazuje, że ma gdzieś wykładowców i zajęcia, która pokazuje jak bardzo jest zmęczona siedzeniem na zajęciach (pobudka, panowie…!), która w końcu oddaje słabe jakościowo prace.  

W moich studenckich czasach zdziwienie budzili ci ,którzy w trakcie studiów podejmowali pracę, teraz dziwią ci, którzy w trakcie studiów żadnej pracy nie szukają. Ot, znak czasu, nie ma co narzekać. Gorzej jednak, gdy ta okoliczność stawia naukę niżej w hierarchii. Jakby się tłumaczyli: nie uczę się, bo pracuję, bo to, bo tamto…

Nie mają czasu, sięgają po informacje płytkie, niesprawdzone, niekiedy wręcz błędnie podane. Internet miał być szansą do sięgania po źródła w bibliotekach całego świata, a stał się instrumentem karmienia się informacjami z dziwnych miejsc. I pretekstem do procedury kopiuj-wklej.

Ta bylejakość studentów nie jest dominująca, stanowi słaby procent studenckiej społeczności, ale stała się bardziej wyraźna niż jeszcze 10 lat temu. Zachwycają ci, którzy w naturalny sposób pokazują zainteresowanie tematami, ale drażni roszczeniowość tych, którzy niewiele się przykładają, a żądają lepszych ocen.

Cieszy perspektywa, że ci zdolni i łaknący wiedzy zasilą w niedalekiej przyszłości służby ochrony środowiska, ale martwi fakt, że wśród nich znajdą się i tacy, którzy czas studiów po prostu zmarnowali.