Świątobliwi Grzesznicy czyli Kula i Filozofia Poznawcza

Pisałam ja już wielokrotnie o tym, że nic nie jest takim jakim się wydaje i jedynie wnikliwość iluminatycznego poznania człowieczego może odkryć spektrum charakteru owego człowieka, a jak kto jeszcze jest także samo paranormalnie utalentowany, może owemu człowiekowi zajrzeć w duszę. Tak się jednakowoż niekorzystnie składa, iż wielu obywateli powierzchownymi bywa, czy to z lenistwa, czy to z zatwardziałości swych światopoglądowościowych, że nie odróżniają owi obywatele Wiedźmy od Czarownicy.

W ten deseń postanowiłam ja w notce mojej temat filozofii poznawczej poruszyć, aby iluminację na ludzkich umysłach przeprowadzić i by ludzie byli mogli zobaczyć to wszystko co w powierzchowności swojego postrzegania świata i bliźniego im jak dotąd umyka.

Tak się onegdaj złożyło, że małżonek mój Adrenalina jakowąś część do motocykla był kupił, a sprzedający mieszkając ode mnie o tak zwany rzut beretem, tedy ja w Karawan wsiadłam i udałam się pod ów adres,  aby ową część odebrać. Ubrałam się zaś w czarną jedwabną tunikę, czarne legginsy, moje ulubione glany do kolan i radośnie do drzwi willi zapukałam, gdzie ów sprzedawca mieszkał. Wszedłwszy takoż do przedpokoju,  a facet zmierzył mnie wzrokiem i odezwawszy się w te słowa:

"Ładne buty. Czy pani też jest Gotyk?"

Zaraz ja jemu musiałam rozczarowanie uczynić w temacie, albowiem odrzekłam, że ani ze mnie Gotyk, ani Czarownica, mimo tego, że mam czarne włosy, a także samo na czarno jestem ubrana i mam na nogach glany, gdyby zaś jeszcze chciał wiedzieć, to Oko Proroka na moim Karawanie jest jedynie reklamą Artystki Od Mejk Apu,  a nie świadczy o tym, że ja należę do Iluminatów.

Jak w ten deseń widać na powyższym przykładzie, pozory mogą mylić i nie należy powierzchownie ludzi oceniać, bo bardzo łatwo można błąd popełnić i jedynie sobie samemu krzywdę uczynić, na wstępie przekreślając szansę na nawiązanie ciekawych relacji międzyczłowieczych.

Takoż i różnice między ludźmi mogą być fascynującymi, jeśli człowiek w swej zatwardziałości siedzieć przestanie, a otworzy serce na bliźniego swego, nie próbując go zmieniać na swe podobieństwo, albowiem prawdą jest to, że wszelakie zmiany należy zacząć i powinno się zakończyć na zmianie swego własnego myślenia, nastawienia życiowego i postępowania.

Niestety z moich obserwacji wynika, że wielu ludzi uważa swe poglądy i postawy życiowe za jedynie słuszne i z uporem maniaka próbuje bliźniego swego naginać według swego wzorca, a gdy to się nie udaje, obrażać czy wyzywać od szmaciarzy, debili, idiotów czy kurwiszonów, jak to ma na ten przykład miejsce w komentarzach na Salon24.

Cóż, człowiek w swej marności wyobraża sobie, że ma boskie moce i może decydować o swym bliźnim, jego poglądach, czy o tym do kogo ma się ten bliźni modlić, przeto jakowyś Kardynał, czy inni nawiedzeni kościelni hierarchowie, decydują na ten przykład kto ma zostać świętym, jakby zapomnieli o tym, że w sprawach świętości jedynie Bóg jest ekspertem, względem tego, że o człowieku i jego cichych grzeszkach wszelakich, jedynie Bóg może wiedzieć, a takoż zdecyduje czy człowiek na to zasłużył, aby w niebie czy piekle siedzieć i pewnikiem by się ludziska niemile zdziwili do jakich to paskudnych grzeszników, rzekomo  świątobliwych, oni się byli modlili, bijąc się po demaskacji świątobliwego grzesznika w piersi ze wstydem, podczas gdy Wszechmocny patrząc na to popłacze się ze śmiechu.

W ten deseń, w kwestii wyborów, nie tylko prezydenckich, ale wszelakich wyborów życiowych, pamiętać należy o tym, że jeżeli z jakiegoś powodu nie możemy człowieka poznać osobiście, w oczy jemu spojrzeć i nawiązać więzi energetycznej, nie wolno owego człowieka oceniać, próbować zmieniać i wywierać na niego wpływu, albowiem jak pisze w swej książce "Każdy żyje jak umie" Andrzej Mularczyk:

"Nie ma tylko jednej prawdy, bo zawsze jest ta moja i ta twoja. Inna jest prawda tego, co ucieka, a inna tego, co goni. Dopiero w wojnę wychodzi, co człowiek ma tam w środku, ile jest w nim człowieka, a ile kabana. "

Aby jednak nie było, że ja się wymądrzam, tak się otwarcie przyznam, że nawet takowa Wiedźma kulista, co posiadając wiedzę z poprzednich wcieleń, nie zawsze w kwestiach swych wyborów od razu podejmuje decyzje, gdyż zasadniczo konsultacje mam zwyczaj czynić z Aniołem Stróżem Chochlikiem, zwanym przez ludzi, którzy nie wierzą w Anioły takoż Intuicją.

Nie trzeba przy tym zaś na kolanach modłów czynić, wystarczy znaleźć miejsce odosobnienia, gdzie nikt nie przeszkadza i jest spokój oraz cisza,  zadać w myślach pytanie w nurtującym nas temacie, a odpowiedź nadejdzie najwłaściwsza z właściwych.

W ten deseń życzę ja wszystkim wyciszenia, spokoju w sercach i wsłuchania się w szept Anioła Stróża, aby się nigdy nie zdarzyło, że niewłaściwemu bożkowi oddaliśmy pokłon i za jakiś czas przyjdzie nam się za to bardzo wstydzić, nie tylko przed bliźnimi, ale co dużo gorsze: przed samym sobą.